Mija 57. rocznica śmierci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego

Zdążył napisać ponad 400 wierszy, które stanowią jedną z najpiękniejszych kart polskiej poezji. Początkowo czerpał motywy z Miłosza i Słowackiego, jednak szybko osiągnął dojrzałość artystyczną i odnalazł własny styl.

W 1940 roku wydał konspiracyjny tomik "Zamknięty echem" i "Dwie miłości". Jego wiersze przenika baśniowa fanfastyka i nastrój głębokiego smutku. Dominują i współistnieją ze sobą wątek miłości i śmierci, a także wątek religijny. W poezji Baczyńskiego nie ma jednak realiów codziennej, okupacyjnej tragedii.

Należał do pokolenia "Kolumbów". Urodził się w Warszawie w 1921 roku. Wiersze zaczął pisać już jako uczeń warszawskiego gimnazjum im. Stefana Batorego, które ukończył w 1939 roku.

Od 1943 roku studiował polonistykę na tajnych kompletach. W tym samym roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych i ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy. Przydzielono go do harcerskiego batalionu AK "Zośka", a w lipcu 1944 roku przeszedł do batalionu "Parasol".

W chwili wybuchu Powstania Warszawskiego, odcięty od macierzystego oddziału, dołączył do II batalionu motorowego. Poległ 4 sierpnia 1944 roku w walkach na Placu Teatralnym. Odznaczono go pośmiertnie Medalem za Warszawę i Krzyżem Armii Krajowej.

W Powstaniu zginęła też żona poety - Barbara, którą poślubił w 1942 roku i której poświęcił wiele wierszy. Wspólny grób Baczyńskich znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze batalionu powstańczego Armii Krajowej. (aka)

Zobacz również:
strona o Krzysztofie Kamilu Baczyńskim