Za przyjęciem ustawy opowiedziało się 343 deputowanych, zaledwie 15 było przeciw, a jeden wstrzymał się od głosu.
Przepadł projekt tatarskiego deputowanego Fandasa Safiullina, który postulował, by wyraźnie stwierdzić, że każdy naród ma prawo do wyboru alfabetu, którym będzie zapisywał własny język.
Żaden car - nawet Iwan Groźny - nie dokonywał zamachów na piśmiennictwo narodów Rosji - przekonywał tatarski poseł.
Projektodawcy poprawki nie ukrywali, że ma ona ukrócić ambicje Tatarstanu, gdzie trwa okres przejściowy, po którym cyrylica ma zostać zastąpiona wzorowaną na alfabecie tureckim (z dodaniem trzech liter) grafiką łacińską.
Argumentowali też, że przyjmowanie alfabetów innych niż cyrylica spowoduje wejście danej republiki w strefę wpływów innych państw. Projektowi sprzeciwili się przedstawiciele liberalnego "Jabłoka" i Sojuszu Sił Prawicowych. Uznali go za zbytnią ingerencję w życie społeczne autonomicznych republik. Ich zdaniem projekt może doprowadzić do wybuchu w tych republikach antyrosyjskiego nacjonalizmu.
W przeszłości, do przejęcia władzy przez bolszewików w 1917 roku, wiele narodów Rosji używało do zapisu swojego języka grafiki innej niż cyrylica. Muzułmańskie narody Powołża i Kaukazu (m.in. Czeczeni, Tatarzy i Baszkirzy) zapisywały swoje języki alfabetem arabskim, syberyjscy Buriaci korzystali z grafiki mongolskiej, zaś na północnych terytoriach zamieszkanych przez lud Komi używano przez pewien czas misyjnego pisma z XV wieku.
Większość tych alfabetów zamieniono w latach 20. i 30. na grafikę łacińską, by po kilkunastu latach zastąpić ją cyrylicą. Jedynie dwie republiki chciały od niej odejść. Tatarstan przyjął w ostatnich latach alfabet łaciński, zaś Czeczenia po wojnie z lat 1994-96 zastąpiła cyrylicę łacinką, a następnie alfabetem arabskim.
Wśród 89 podmiotów Federacji Rosyjskiej jest 21 republik narodowych i 10 obwodów autonomicznych. We wszystkich z nich obok rosyjskiego obowiązuje także lokalny język. (and)
