Mieszkańcy Pekinu powitali Nowy Rok Księżycowy

W wielkim hałasie, mającym przepłoszyć wszelkie złe moce i zażegnać pecha, Chińczycy wkroczyli w Rok Psa, jednego z dwunastu zwierząt zodiakalnych w Chinach. Według wierzeń czworonóg ten przynosić ma pomyślność i pieniądze.

Kanonada potrwać ma do rana, ale nikomu to nie przeszkadza. Mieszkańcy cieszą się bowiem, że po 12-letniej przerwie znowu mogą używać ulubionych rac i petard. Uchylony pod presją społeczną we wrześniu, zakaz wprowadzono w 1993 r. ze względu na wiele wypadków śmiertelnych i obrażeń, towarzyszących odpalaniu świątecznych "pocisków".

Władze miejskie zaapelowały jednocześnie do amatorów grzmiących fajerwerków o ostrożność i rozwagę. Na wszelki wypadek postawiono także w stan gotowości 4 tys. strażaków, mających nie tylko gasić ewentualne pożary, ale i udzielać pierwszej pomocy poszkodowanym. Znacząco wzmocniono obsadę miejskiej gorącej linii, pod którą telefonuje się w celu przekazania informacji o pożarach.

Po zakończeniu o świcie "hucznej" zabawy, zmęczeni, lecz szczęśliwi, uczestnicy fety zasiądą do świątecznego śniadania. Obowiązkowym elementem porannego menu będą nadziewane różnorodnym farszem, podgrzewane najczęściej na parze bułeczki-pierogi zwane shuijiao.

Po posileniu się Chińczycy udadzą się do krewnych, przyjaciół, znajomych i sąsiadów, z towarzyskimi wizytami, podczas których przekazywać będą sobie najlepsze życzenia noworoczne. Nowy Rok Księżycowy jest największym świętem dla Chińczyków w kraju, i dla tych rozproszonych po całym świecie.

W 1911 r., po rewolucji, która obaliła cesarstwo, Chiny przyjęły uniwersalny kalendarz gregoriański, obowiązujący w instytucjach i urzędach państwowych. Jednak wiele uroczystości, w tym Nowy Rok, obchodzi się według starożytnego kalendarza księżycowego. Istnieje on w Państwie Środka od czasów pierwszej dynastii, rządzącej w latach 2205-1766 p.n.e., dynastii Xia. Stąd często nazywany jest on xiali (kalendarz Xia).

Henryk Suchar