Który Kaczyński jest prawdziwy? Obrońca biednych nazywał połowę Polaków "mizernymi pijaczynami"

Pogardę i brak szacunku dla słabszych zarzuca politycznym konkurentom Jarosław Kaczyński, gdy ci ośmielą się krytykować 500+. Prezes PiS, przedstawiający się jako pomysłodawca programu, na każdym kroku zapewnia o społecznej wrażliwości swojej partii. Tłumaczy, że Zjednoczona Prawica jako jedyna pochyla się nad wykluczonymi społecznie, pokrzywdzonymi przez los, mającymi po prostu trudniej.

Dla takich osób ma słowa wsparcia, troski. Mówi o nich zupełnie innym tonem niż o grupach krytykujących go (ostatnio sędziom zarzucił "ojkofobię", którą opisał jako nienawiść do własnego narodu). To dla politycznych konkurentów Kaczyński zarezerwował najmocniejsze obelgi, to w starciach z opozycją sięga po kolejne epitety, by przypomnieć "zdradzieckie mordy".

Ale nie zawsze Kaczyński był tak blisko ludzi. Wręcz przeciwnie - był w stanie popisać się sporą dozą pogardy dla słabszych. Na taki przykład natknąłem się czytając biografię Jarosława Kaczyńskiego z 2010 roku, napisaną przez Piotra Zarembę. Autor cytuje wywiad-rzekę z ówczesnym liderem Porozumienia Centrum "Czas na zmiany".

Wydana w 1993 roku doczekała się reedycji 21 lat później. W przedmowie do nowego wydania prezes PiS, zmierzający już wówczas po władzę, tłumaczy się z tej książki. Wyjaśnia, że powstawała w pośpiechu, a tematy narzucali dziennikarze prowadzący wywiad. Stąd - argumentuje Kaczyński - nie może być postrzegana jako całościowy program Porozumienia Centrum, poprzednika PiS. Taki zarzut wysuwała w przedmowie prof. Jadwiga Staniszkis, wówczas jeszcze z sercem po prawej stronie.

Jednak Jarosław Kaczyński nie wycofuje się z żadnego fragmentu książki z 1993 roku. Miał przecież możliwość powiedzenia, że w którymś miejscu poszedł zbyt daleko, że pochopnie wyraził się na jakiś temat. Nie, Kaczyński obstaje przy wszystkim, co wówczas mówił. A co mówił? Przytoczmy cały fragment, by uniknąć oskarżeń o wyrwanie czegoś z kontekstu.

Jarosław Kaczyński: Nie jestem zwolennikiem tego, co proponują konserwatyści z ZChN, czyli powrotu do rodziny tradycyjno patriarchalnej, z ostrym podziałem zadań między współmałżonków, z niepracującą żoną otoczoną masą dzieci. To nie jest model możliwy do zaproponowania współczesnemu społeczeństwu. Nawiasem mówiąc, szczególnie w Polsce, gdzie co drugi mężczyzna jest mizernym pijaczyną i stawianie na niego jest nierokującym powodzenia przedsięwzięciem. To smutne, ale taka jest nasza rzeczywistość.

Prezes PC diagnozuje też sytuację na polskiej wsi, o której w 2014 roku mówił: "Chcemy być partią polskiego narodu, chcemy być partią polskiej wsi". To spora zmiana, bo w książce Kaczyński mówi tak:

"Na prowincji, w niektórych rejonach Polski, króluje ogromnie degradujący model życia. Mówiąc żartem, często wychodka nie ma, ale video musi być. Wyróżniamy się w Europie liczbą magnetowidów. Ludzie pracują, jeżeli jeszcze jest praca, wracają do domu, piją wódkę i oglądają "pornosy". Robią to też dzieci."

W tym wątku prezes PC mówi też o procesie socjalizacji i tym, co zrobić, by przebiegał on prawidłowo. "Rodzina uczy człowieka poznawania i miłości dobra wspólnego. Najpierw bliskiego dobra rodziny, potem swojego regionu lub miasta, a jeszcze dalej narodu i państwa. Pozwala odejść od egocentrycznego partykularyzmu jednostkowego" - tłumaczył Jarosław Kaczyński.

Jarosław Kaczyński ma prawo zmieniać poglądy. Ale w jego przypadku trudno orzec, która twarz jest prawdziwa. Wszak wielokrotnie pokazał, że dla niego prawda jest mniej istotna niż sukces wyborczy. Skoro problemem nie było dla niego chwalenie Edwarda Gierka, a nawet rozważanie koalicji parlamentarnej z SLD, to i udawanie miłości do mieszkańców wsi nie przysporzyłoby mu trudności.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl