Kobiety zaczną dominować na ambonie?
Kobiety stanowią 34% studentów rozpoczynających studia rabinackie
w konserwatywnym Żydowskim Seminarium Teologicznym. W reformowanym seminarium żydowskim połowa studentów to kobiety. W wielu amerykańskich seminariach protestanckich kobiet kształcących się na duszpasterzy jest więcej niż mężczyzn. Pomiędzy rokiem 1983 a 2000 liczba kobiet zaliczanych do kleru potroiła się.
Tendencja jest tak widoczna, że zdaniem katolickiego naukowca Leona Podlesia „protestancki stan duchowny przez pokolenie stanie się kobiecym zawodem, jak pięlęgniarstwo”.
Kobiety nie tylko zaczynają dominować na „ambonie”. Według ostatnich badań typowa amerykańska kongregacja składa się w 61% z kobiet. Panie są także główną siłą większości organizacji świeckich i wolontariatu, a także przedsięwzięć kościelnych. Co na to mężczyźni? Niektórzy krytycy uważają, że wzrost kobiecej władzy w Kościołach ma bezpośredni związek z absencją panów w ich ławach.
Zdaniem Davida Murrowa, autora książki: „Dlaczego męzczyźni nienawidzą chodzić do kościoła?”, kościoły, w których liczebnie przeważają panie, zaczynają przypominać stowarzyszenia kobiece. U konserwatystów (tam gdzie więcej procentowo jest zaangażowanych mężczyzn jak np. u Południowych Baptystów) wierni słyszą mniej o współpracy i o duchowości dobrego samopoczucia, a więcej o duchowym rygorze, i rywalizacji w zdobywaniu dusz. Murrow zauważa ponadto, że te Kościoły, które mają przywódców mężczyzn, utrzymują wpływy na stałym poziomie (Kościół rzymskokatolicki) lub nawet odnotowują wzrost (mormoni).
Same panie nie przejmują się, że ich obecność na miejscach zastrzeżonych przez długie wieki dla mężczyzn wywołuje panikę wśród tych ostatnich. Jeżeli mają powołanie, to chcą je realizować. Większość z nich uważa, że kobiety dzięki swoim specyficznym zdolnościom, takim jak intuicja, lepiej nadają się do roli duszpasterzy niż mężczyźni.