III Kongres Samoobrony Rzeczypospolitej Polskiej

Podczas kongresu ma zostać zmieniony statut partii. Większą władzę ma otrzymać przewodniczący i prezydium.

W Sali Kongresowej zgromadziło się około trzech tysięcy delegatów z całego kraju. Przy stole prezydialnym zasiadło kilkanaście osób - dotychczasowych władz partii, głównie są to posłowie i senatorowie Samoobrony. Miejsce przewodniczenia jest podświetlone na czerwono, a w centralnym miejscu sceny wisi biało-czerwony transparent "Człowiek, rodzina, praca, godne życie".

Gdy do sali wszedł przewodniczący Samoobrony Andrzej Lepper delegaci zgotowali mu owację na stojąco. Potem odśpiewali "Sto lat" i tradycyjne "Niech mu gwiazdka pomyślności nigdy nie zagaśnie".

Marszałek Sejmu Marek Borowski w liście do delegatów III kongresu Samoobrony zaapelował, by społeczna energia protestu, która powołała do istnienia tę partię realizowała się w ramach polskiego porządku prawnego.

Marszałek podkreślił, że zwiększone zainteresowanie działalnością Samoobrony jest rezultatem wyniku wyborczego tej partii. _ Zdajecie sobie doskonale sprawę, że temu zainteresowaniu towarzyszy fala niepokoju wielu środowisk społecznych i politycznych_ - napisał Borowski.

Klub poselski Samoobrony liczy obecnie 50 posłów i jest trzeci pod względem liczebności w Sejmie. Samoobrona określa się jako ruch społeczno-zawodowy i polityczny o profilu ludowo-narodowym, dążący do odrodzenia ekonomicznego i moralnego Polski.

Jako partia wywodzi się ze Związku Zawodowego Rolnictwa "Samoobrona", który powstał w styczniu 1992 roku na fali niezadowolenia zadłużonych rolników z sytuacji w kraju. Z początku cele związku koncentrowały się na sprawach rolnictwa, żądano między innymi zawieszenia egzekucji zadłużonych gospodarstw oraz wprowadzenia niskooprocentowanych kredytów dla rolników.

Wkrótce Samoobrona zaczęła występować w imieniu innych grup społecznych, w tym: emerytów i rencistów, bezrobotnych oraz pracowników upadających przedsiębiorstw.

Związek od początku protestował przeciwko prywatyzacji oraz integracji Polski z Unią Europejską, a metodami walki o realizację celów było między innymi blokowanie dróg, marsze gwiaździste na Warszawę, demonstracje i okupowanie budynków rządowych. Skutkiem wielu nielegalnych akcji były późniejsze procesy sądowe jej organizatorów.

Pomimo wielu spektakularnych przedsięwzięć, po wyborach parlamentarnych w 1993 roku Samoobrona nie znalazła się w Sejmie, podobnie jak cztery lata później.

Aktywność Samoobrony ponownie wzrosła przed wyborami prezydenckimi w 2000 roku oraz parlamentarnymi w 2001 roku. W styczniu 2000 roku, powołano do życia partię polityczną Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej. Odtąd Związek Zawodowy Rolnictwa Samoobrona spełnia rolę zaplecza kadrowego partii.

Od początku na czele Samoobrony stoi Andrzej Lepper. Wiceprzewodniczącymi są od marca 2001 roku: Krzysztof Filipek, Stanisław Łyżwiński oraz Tadeusz Dębicki. Lider Samoobrony dwukrotnie, w 1995 oraz 2000 roku, ubiegał się o urząd prezydenta, lecz uzyskał niewiele ponad 3% głosów. (reb)