Elvis Presley - 24 rocznica śmierci Kinga

Debiutował w połowie lat 50. Pierwsze nagrania nawiązywały do muzyki bluesowej. Wykonywał także utwory w stylu country. W 1955 r. Presley rozpoczął współpracę z wybitnym impresario T. Parkerem, który odtąd kierował jego karierą. Światowy rozgłos zdobyła nagrana w 1956 w Nashville piosenka Heartbreak Hotel; od tej pory Presley stał się idolem młodego pokolenia i międzynarodową sławą.

I dalej wszystko potoczyło się jak we śnie rodem z Hollywood - Elvis został wyróżniony 14 nominacjami do Grammy Award, którą trzykrotnie otrzymał, a w 1970 roku przyznano mu tytuł Jednego z Najwybitniejszych Młodych Ludzi w Kraju. Jego fanów ujęło także zgłoszenie się na ochotnika na służbę do US Army, którą odbył bez żadnych wyróżnień czy przywilejów.

Presley, kochany przez miliony fanów muzyki rozrywkowej na całym świcie, wywarł wpływ na innych artystów, którzy kształtowali nowy gatunek artystyczny: rock'n'roll. Późniejsza działalność estradowa i fonograficzna Presleya przyniosła mu pierwsze miejsce nie tylko w dziedzinie rocka: wykonywał przeboje muzyki country, ballady, standardy etc. W dorobku Presleya można także znaleźć melodie z musicali, ludowe piosenki z różnych kręgów kulturowych, a nawet pieśni religijne.

Dzięki aksamitnemu głosowi, muzykalności i wszechstronności repertuarowej stał się Presley najpopularniejszym piosenkarzem XX w.

Wystąpił także w ok. 30 filmach, wielokrotnie tworzonych specjalnie dla niego, gdzie grał role zbuntowanych młodzieńców, zazwyczaj pracujących w show businessie (w większości filmów Presley śpiewał piosenki).

Największą popularność wśród nich zdobyły: Jailhouse Rock (1957), King Creole (1958), Blue Hawaii (1961), Girls, Girls, Girls! (1962) Fun in Acapulco (1963), Viva Las Vegas (1964), Charro (1969).

Działalność koncertową Presley zawiesił w 1961 r.; powrócił na estradę w 1969. W latach 70. popadł w uzależnienie od leków. Zmarł na atak serca w 1977.

Po śmierci artysty jego popularność nabrała charakteru swoistego kultu. W Memphis wzniesiono jego pomnik, a siedziba Presleya - Graceland, zamieniona została w muzeum. Presleya uznano za jeden z symboli amerykańskiej kultury XX w.

Co najmniej 15% Amerykanów nie przyjęło do wiadomości jego śmierci. Taksówkarze w Memphis przysięgają, że nocami każe się wieźć do domu. Madonnie udziela wskazówek, jak ma się poruszać na scenie.

Nie brak takich, którzy wierzą, że zwalcza handlarzy narkotyków, a w trumnie umieszczono zwłoki sobowtóra. Michael Jackson, ponoć tylko dlatego, że idol mu zasugerował, ożenił się z jego córką Lisą Marią. Bill Clinton gra na saksofonie "Więzienny rock" Elvisa.

Graceland stał się atrakcją turystyczną, najsłynniejszą w Ameryce po Białym Domu, gdzie ciągną pielgrzymki z całego świata. Naprzeciw Gracelandu właściciel bistra serwuje jako specjalność zakładu "Elvisburger". Reklama głosi, że takie właśnie jadł i uwielbiał Presley.

Krocie zbijają sprzedawcy gadżetów związanych z Królem. Za malutki fragment prześcieradła, na którym sypiał Elvis, fani płacą 10 dolarów. Pewna sekta religijna odkupiła samolot Presleya i jako "latający dom Elvisa" obwozi po całej Ameryce. Powstała organizacja "Sklonować Elvisa", a w Internecie pojawił się nawet... Pierwszy Kościół Presleytariański.

W Stanach Zjednoczonych robi się co roku dziesiątki operacji plastycznych, by wyglądać jak Presley. Są lepsi i gorsi. Czasami wydaje się, że sobowtóry są bardziej podobne do Presley'a, niż Presley sam do siebie.

Elvis to fenomen socjologiczny. 24 lata po śmierci swojego idola Amerykanie kultywują presleyomanię. Presleyomania trwa i trwać będzie dopóki słuchane i lubiane są piosenki Króla. A wśród nich najpopularniejsze są: I'll Never Let You Go, Blue Moon, Teddy Bear, Heartbreak Hotel, Love Me Tender, Loving You.
(an)

Zobacz także:
WP - Muzyka Elvis opuścił budynek
WP - Strona Elvisa Presley'a