Czy można pić kranówkę? Tego nie powie wam nawet Sanepid i wodociągi

Że co? Taki sposób nalewania wody do butelek rekomenduje Sanepid przed badaniami jakości wody. Inaczej w badaniu mogą wyjść bakterie coli, kałowce i inne żyjątka. Oświeciło mnie. Przecież bezrefleksyjnie nalewając wody do szklanki nie stosuję ognia i spirytusu. Po przeczytaniu entuzjastycznych informacji na temat świetnej jakości kranówki, popełniam kardynalny błąd, sprowadzając na siebie zagrożenie bakteriologiczne.

Jak to właściwie jest z domową kranówką? Można ją pić bez strachu, jest faktycznie równie dobra jak woda butelkowana? Postanowiłem sprawdzić.

Pani z Sanepidu: - Woda nalana do własnej butelki nie nadaje się do badań. Wynik będzie nieobiektywny, może wyjść zakażenie bakteriami, które namnożyły się w butelce. Tak samo z wodą pobraną z pominięciem instrukcji. W wyniku mogą pojawić bakterie coli, salmonelli czy inne.

Do domu wracam, wyposażony w trzy butelki z sanepidu i uboższy o 384 zł i 99 groszy, bo tyle kosztuje badanie wody na własny użytek. Dwie butelki plastikowe służą do badań fizykochemicznych. Jedna jest szklana, i zapakowana w papier - to ta na bakterie. Od jej analizy zależy honor i premia szefa stacji uzdatniania wody w warszawskich filtrów.

Oczywiście, że stosuję się do instrukcji z Sanepidu. Chcę sprawdzić, co zawiera woda nalana do butelek wprost z kranu w kuchni. W moim zlewie, jak w każdym przeciętnym, podobno kipi życie mikroorganizmów żerujących na talerzach, patelni po jajecznicy i gąbce do mycia. W rurach domu wymienionych 13 lat temu osiadły już glony, grzyby itp. Ten organiczny biofilm może zapaskudzić wodę (o tym poniżej).

Leję wodę brudnymi rękami, które dotykały sklepowych koszyków i klamek w drzwiach. Z kompletem butelek stawiam się w okienku "WODA". Pani studzi mój entuzjazm i dociekliwość: - A po co panu legionella? To się bada w basenach. Te grupy bakterii też z niech pan pominie. Zdrowemu człowiekowi nie szkodą - instruuje przy wypełnianiu formularza.

Po tygodniu oczekiwania mam wynik. Zaskakująco dobry, jak na hardkorowy test. W szklance wody nie ma ani jednej bakterii z grupy coli. Dodatkowo badanie stwierdza zero bakterii Escherichia coli. Ten świetny wynik to prawdopodobnie zasługa minimalnie większej, niż opisana w normie, zawartości chlorków, stosowanych do uzdatniania wody. - To woda w pełni akceptowalna przez konsumentów, poziom mętności i żelazo bez nieprawidłowych zmian - brzmi diagnoza.

Taki wynik w milionach polskich domów to mógłby być koniec robienia biznesu przez wielkie firmy na butelkowanej wodzie. Do tego zachęca cała grupa blogerów, ekspertów oraz firm sprzedających filtry i butelki do wody.

Kranówka wypiera wodę w butelkach. Podają ją w urzędach i restauracjach

Jest jednak coś, o czym nie powie wam proste badanie w Sanepidzie, ani dane z wodociągów. Typowe badanie analizuje tylko tzw. "bakterie wskaźnikowe", wśród których znajdują się te z grupy coli. Nie bada się na przykład bakterii Aeromonas, czy występowania pierwotniaków Cryptosporidium oraz Lambia. Namnażają się one w domowej sieci wodociągowej, powodując wtórne zakażenie wody. U osób ze słabszą odpornością mogą wywołać biegunkę i dolegliwości żołądkowe.

- Głównym rezerwuarem bakterii mających znaczenie dla zdrowia nie jest toń wodna monitorowana w badaniach kontrolnych na stacjach uzdatniania wody, lecz to co rośnie wewnątrz rur wodociągów. Biomasa bakterii, grzybów, glonów, pierwotniaków i wrotków - tworzy osad nazywany biofilmem - pisze na swoim blogu lekarka Katarzyna Świątkowska. We wpisie zebrała w całość niepokojące wyniki badań polskich ekspertów o tym, co żyje w wodzie kranowej. Wśród pasażerów, którzy na gapę dostaną się do szklanki są żyjątka, całkiem odporne na chlorowanie i dezynfekcję wody.

- Mikroorganizmy nie są takie głupie. Budują „osiedla", żeby nie dać się zabić. We wszystkich systemach dystrybucji wody powstaje pewien rodzaj zbiorowiska współpracujących ze sobą bakterii, grzybów i pierwotniaków, przyczepionych do wnętrza rur, oblepionych substancjami polimerowymi (EPS), które same sobie specjalnie wytworzyły. Jeśli bakteria (grzyb) załapie się do takiej wspólnoty, chroni się przed środkami odkażającymi, ma szansę na przetrwanie i wydanie licznego potomstwa - pisze Katarzyna Świątkowska. Podkreśla, że nawet dodanie bardzo dużej ilości środków dezynfekcyjnych w wodzie wodociągowej nie gwarantuje całkowitego zniszczenia obrostów biologicznych. Że nie są to strachy na lachy, autorka przekonuje długą listą opracowań.

O wątek biomasy grzybów, glonów i pierwotniaków bytujących w sieci wodociągowej zapytałem Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w Warszawie. Czy stosują jakieś środki, aby zapobiegać pogorszeniu jakości wody znajdującej się już w sieci wodociągowej i trafiającej do klienta? Pytanie okazało się tak bardzo specjalistyczne, że nie byli w stanie na szybko znaleźć eksperta gotowego do rozmowy.

Póki co oficjalne stanowisko brzmi, że MPWiK odpowiada za jakość wody tylko do licznika głównego w budynku. Za stan instalacji wewnętrznej w ewentualne zakażenie wtórne odpowiedzialny jest zarządca lub właściciel budynku. "Stopień pogorszenia jakości zależy od materiałów, z których wykonana jest instalacja oraz jej stanu technicznego, składu wody z sieci wodociągowej. Pogorszenie jakości wody będzie tym większe im wyższa jest temperatura i dłuższy czas trwania bezruchu wody" - wyjaśnia MPWiK.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl