Ciechocinek - nasłynniejsze polskie uzdrowisko

W najbardziej znanym polskim uzdrowisku, w Ciechocinku, rozpoczął się sezon. Do miasta przyjeżdżają turyści z różnych części Polski, aby przebywać w naturalnym inhalatorium jakim są słynne tężnie ciechocińskie.

Kuracjusze, którzy przybywają do miasta mają do dyspozycji m.in. szpitale uzdrowiskowe, sanatoria, ośrodki wypoczynkowe, pijalnię wód mineralnych, warzelnię soli i restauracje, a także mnóstwo parków i skwerów, w których można spędzać czas.

Co roku Ciechocinek odwiedza ją setki tysięcy osób, które korzystają z dobrodziejstw licznych na tym terenie leczniczych solankowych: chlorkowo-sodowych, bromkowych, jodkowych, żelazistych, borowych.

Leczy się tutaj choroby narządów ruchu, reumatyczne, ortopedyczno-urazowe, kobiece, układu oddechowego, nerwowego i krążenia.

(WP.PL/Wikipedia/meg)

Ciechocińskie tężnie powstawały z inicjatywy Stanisława Staszica w latach 1824-1859. Zaprojektował je Stanisław Graff, profesor Akademii Górniczej w Kielcach.

Do budowy kompleksu wykorzystano wyłącznie drewno - na 7 tys. pali dębowych opiera się konstrukcja z drewna sosnowego i świerkowego. Na ścianach, po których spływa solanka, znajduje się tarnina, która jako jedyny element ulega zmianie po zużyciu.

Pierwotnie solanka pompowana była na górę za pomocą wiatraków.

Aktualnie solankę dostarcza Fontanna Grzybek, wykorzystując do tego celu pompy.

Fontanna Grzybek stoi w miejscu odwiertu z 1911 roku, którego głębokość sięgała 414 metrów. Wytwarza mikroklimat, służy do produkcji soli warzonej, szlamu i ługu leczniczego.

Tężnie zostały wzniesione na wysokość prawie 16 metrów.

Kompleks składa się z trzech osobnych tężni, których łączna długość wynosi 1741 metrów. Jest to największa tego typu drewniana konstrukcja w Europie.

Na górze znajdują się koryta z solanką, która powoli sączy się przez tarninę. Spływa z wysokości 15 metrów.

Spływająca solanka odparowuje pod wpływem wiatru i słońca. Dzięki temu wokół tężni tworzy się wyjątkowy mikroklimat, bogaty w jod, który pomaga w leczeniu schorzeń min: górnych dróg oddechowych, zatok, alergii, nadciśnienia.

Na terenie tężni można siedzieć na ławeczkach, lub trawie, można też spacerować bez końca.

Zabiegi lecznicze polegają w głównej mierze na kąpielach solankowych (jodobromowych, siarkowych), zawijaniach borowinowych, balneoterapii (fizykoterapia, inhalacja, irygacja, klimatoterapia, kuracja pitna), gimnastyce i masażach.

Tężnie są drugim etapem w powstaniu soli (pierwszym jest fontanna Grzybek). Od tego miejsca solanka płynie do warzelni soli.

W północnej części Ciechocinka znajduje się Park Zdrojowy, założony na przełomie lat 1875/1876, w którym znajdują się liczne gatunki drzew i krzewów.

W okolicach Ciechocinka ze względu na potrzebę ochrony jego specyficznego mikroklimatu stworzono obszar chronionego krajobrazu Niziny Ciechocińskiej.