Biurokratyczny absurd zdradza tajemnicę adopcji
Według "Rzeczpospolitej" ośrodki adopcyjne są
zmuszane do naciągania prawa, żeby matce, która oddaje dziecko,
zagwarantować anonimowość. Wszystkiemu winna jest zła ustawa.
Problem pojawił się, kiedy znowelizowano ustawę o pomocy społecznej. To na jej podstawie powiaty przejęły z początkiem 2005 roku zadania związane z opieką nad dzieckiem. I tak samorząd ponosi koszty utrzymania dziecka w rodzinie zastępczej albo placówce opiekuńczej. Dziecko trafia tam na co najmniej sześć tygodni, gdy czeka na adopcję.
Pracownicy opieki społecznej, zanim wydadzą pieniądze podatników, muszą przeprowadzić wywiad środowiskowy w miejscu zamieszkania matki - tego wymagają przepisy. I tu pojawia się problem, by w tajemnicy utrzymać informację o urodzeniu i oddaniu dziecka.
Kobiety często jadą na drugi koniec Polski, by urodzić dziecko. A potem okazuje się, że do ich domu w rodzinnej miejscowości puka pracownik pomocy społecznej, by zrobić wywiad środowiskowy. To jedna z przyczyn tego, że nowo narodzone dzieci lądują na śmietnikach- mówią dziennikowi oburzeni pracownicy ośrodków adopcyjnych.
Od miesięcy walczą o zmianę przepisów w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Na razie bezskutecznie. Dyrektor Publicznego Ośrodka Opiekuńczo-Adopcyjnego przy ulicy Nowogrodzkiej w Warszawie Barbara Podczaska, przekonuje, że anonimowa adopcja całkowita jest najprostsza i najbardziej korzystna dla dziecka. Oszczędza pobytów w domach dziecka, daje także szanse na szybkie trafienie do oczekującej na malucha rodziny.
Anonimowość adopcji powinna obowiązywać dwie strony, a tak nie jest w przypadku matki- twierdzi Podczaska. Matki mają prawo do anonimowości. My staramy się je chronić, ale często mamy z tym problemy. Jak pomóc, jeśli mamy tak beznadziejne przepisy - potwierdza w rozmowie z "Rzeczpospolitą" psycholog Anna Kadzikiewicz z Ośrodka Adopcyjno-Opiekuńczego w Gdańsku. (PAP)