Abp molestował księży; "nic nie wiemy o cofnięciu kary"

Od 2002 roku, decyzją Watykanu, abp Paetz nie przewodniczy liturgii w archidiecezji, nie może bierzmować ani udzielać święceń.

Autor artykułu w "Gazecie Wyborczej", powołując się na anonimowych autorów w Kurii, pisze, że o cofnięcie zakazów starał się sam abp Paetz i że ze względu na swoje koneksje w Watykanie oraz odejście prefekta watykańskiej kongregacji ds. Biskupów kard. Govanniego Battisty Re na emeryturę ma szanse na cofnięcie zakazów.

Według "GW" poznańska kuria walczy o anulowanie tej decyzji; tamtejszy metropolita abp Stanisław Gądecki ma zabiegać w Watykanie, by nie przywracać przywilejów Paetzowi.

- Takie konsultacje w sprawie osoby arcybiskupa seniora były wcześniej prowadzone między Watykanem a arcybiskupem, ale nie mam wiedzy na temat ich treści - powiedział ks. Szczepaniak.

Swoją posługę arcybiskupią Paetz zakończył w marcu 2002 roku po tym, jak "Rzeczpospolita" w tekście "Grzech w Pałacu Arcybiskupim" napisała, że hierarcha molestował seksualnie kleryków i księży. Według dziennika, o skłonnościach homoseksualnych hierarchy wiadomo było od co najmniej dwóch lat.

W lutym 2007 roku abp Paetz został wymieniony jako współpracownik służb specjalnych w książce pt. "Księża wobec bezpieki" ks. Isakowicza-Zaleskiego.

W rozmowie z dziennikarzami hierarcha zaprzeczył twierdzeniom autora książki. Kościelna Komisja Historyczna nie znalazła dowodów współpracy abp. Paetza z tajnymi służbami PRL.

Juliusz Paetz urodził się w 1935 roku w Poznaniu. W 1959 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego metropolity poznańskiego, więzionego w czasach stalinowskich abp. Antoniego Baraniaka. Później był wikariuszem w parafii Bożego Ciała w Poznaniu i Ostrowie Wielkopolskim, gdzie pełnił równocześnie funkcję kapelana w szpitalu. Po studiach na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim kontynuował naukę w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i Uniwersytecie św. Tomasza "Angelicum" w Rzymie, gdzie obronił pracę doktorską.

Od roku 1967 do 1976 był pracownikiem Sekretariatu Synodu Biskupów w Rzymie. Współpracował również z Sekretariatem Stanu i Radą ds. Publicznych Kościoła.

W roku 1976 papież Paweł VI mianował go prałatem antykamery papieskiej. Urząd ten, zajmujący się bezpośrednią organizacją audiencji papieskich, pełnił również podczas pontyfikatu Jana Pawła I oraz w pierwszych latach pontyfikatu Jana Pawła II.

W grudniu 1982 roku Jan Paweł II mianował ks. Paetza biskupem łomżyńskim, a 6 stycznia 1983 roku udzielił mu osobiście sakry biskupiej w Bazylice św. Piotra w Watykanie.

W czasie 13-letniej pracy w diecezji łomżyńskiej bp Paetz zasłynął jako orędownik praw zamieszkującej te tereny mniejszości litewskiej. Zgodził się m.in., by Litwini mieli mszę św. w swoim języku w bazylice w Sejnach.

W 1996 roku Jan Paweł II mianował biskupa Juliusza Paetza arcybiskupem poznańskim. 29 czerwca 1996 roku abp Paetz przyjął z rąk papieża Paliusz Metropolitalny.