19 nowych perełek światowego dziedzictwa UNESCO

Nowe gorące, tajemnicze i przejmujące miejsca zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO. Niektóre z cudów znajdują się w Polsce. Sprawdź gdzie!

Na zdjęciu: krajobraz kulturowy tarasów ryżowych w regionie Honghe Hani, Chiny.

Tarasy ryżowe rozciągają się na zboczach gór Ailao aż do brzegu Rzeki Czerwonej (Hóng He).

Obszar upraw ryżu w regionie Honghe Hani, w południowej części prowincji Yunnan, obejmuje 16 603 hektarów. W ciągu ostatnich 1300 lat rozwinięto tu kompleksowy system kanałów nawadniających pola.

(fly4free/g.jelonek)

Ten wpis stanowi rozszerzenie pozycji, która figuruje na liście UNESCO od 2000 r. - Parku Narodowego uKhahlamba/Drakensberg - o Park Narodowy Sehlabathebe (Lesotho).

Zlokalizowany w Górach Smoczych, na granicy Lesotho i RPA obszar ochrony przyrody, został zaliczony do kategorii dóbr przyrodniczo-kulturowych.

W południowo-zachodniej Afryce, nad Atlantykiem, rozciąga się rozległa przybrzeżna pustynia.

Osobliwością florystyczną tego terenu jest roślinność o krótkiej żywotności, wchłaniająca wilgoć z mgieł napływających znad oceanu. Ten wyjątkowej urody krajobraz stanowi unikalne środowisko wielu bezkręgowców, gadów i ssaków żyjących wyłącznie w tym miejscu.

Do powstania pustyni Namib przyczynił się zimny Prąd Benguelski, płynący z południa na północ na Oceanie Atlantyckim.

Ten wpis został obecnie poszerzony o rezerwat dzikiej zwierzyny w Lewa (Lewa Wildlife Conservancy).

Park Narodowy Góry Kenia został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO w 1997 r. Masyw wulkaniczny z ośnieżonym pięciotysięcznikiem zlokalizowany jest zaledwie 16 km na południe od równika.

Toskania jako ostatnio popularny region turystyczny wśród Polaków, także ma nowe perełki na liście UNESCO. Trafiło na nią 12 toskańskich willi i 2 ogrody.

Posiadłości słynnego florenckiego rodu Medyceuszy pochodzą z XV-XVII wieku. Wśród nich znalazły się ogrody w Pratolino i we Florencji (Ogrody Boboli), Villa di Cerreto Guidi, Villa di Poggio Imperiale, Villa di Castello, Villa di Careggi i Villa La Petraia, Villa Medici di Fiesole, Villa di Cafaggiolo, Vill del Trebbio w San Piero a Sieve, Palazzo di Seravezza, La Magia w Quarrata, Villa di Poggio a Caiano i Villa di Carmignano.

Na zdjęciu: budowle łączące w sobie różne style architektoniczne świadczą o potędze tego regionu Indii w okresie od VIII do XVIII w.

Wpis zbiorowy na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO obejmuje zespół sześciu fortów położonych w stanie Radżastan, w północno-zachodnich Indiach (Chittorgarh, Kumbhalgarh, Sawai Madhopur, Jhalawar, Dżajpur i Jaisalmer).

Nie tak dawno pochłonięty wojną domową Tadżykistan, który wciąż boryka się z wieloma problemami jest przyrodniczym diamentem Eurazji, który jednak po raz pierwszy został wpisany na listę UNESCO.

Wschodnią część Tadżyckiego Parku Narodowego tworzy wysokogórski płaskowyż, zachodnią - ostre szczyty, których wysokość przewyższa w niektórych przypadkach 7000 m n.p.m. Znajduje się tu 170 rzek, ponad 400 jezior i co najmniej 1085 lodowców. Park narodowy o powierzchni ponad 2,5 mln ha jest pierwszym obiektem przyrodniczym Tadżykistanu na liście UNESCO.

Park krajobrazowy otaczający pałac Wilhelmshohe w Kassel, założony został w 1696 r. z inicjatywy Karola I Heskiego.

Główną atrakcją parku jest pomnik Herkulesa oraz liczne kaskady, kanały wodne i fontanny. Zespół jest niezwykłym świadectwem estetyki baroku i romantyzmu.

Obecnie w granicach administracyjnych Sewastopola na Krymie znajdują się ruiny antycznego miasta greckiego, będącego kolonią Miletu.

Chersonez Taurycki datowany jest na V w p.n.e. Na listę światowego dziedzictwa UNESCO został też wpisany otaczający miasto obszar wiejski (chora).

Rezerwat w północno-zachodnim Meksyku obejmuje dwie odrębne części: uśpiony wulkan Pinacate na wschodzie i obszar pustyni Altar na zachodzie, z wydmami osiągającymi wysokość 200 m.

Ten wpis należący do grupy dóbr przyrodniczych na liście UNESCO.

Pałac jest perłą sztuki perskiej i jednym z najstarszych zabytków w Teheranie. Należy do grupy budynków królewskich, które niegdyś były zamknięte murami obronnymi.

Arcydzieło łączy elementy sztuki perskiej i zachodnich wpływów w architekturze.

Niskie zabudowania pierwszej kolonialnej stolicy Fidżi, zlokalizowane są na linii wybrzeża, wśród palm kokosowych i mangowców. Miasto rozwinęło się znacznie na początku XIX wieku jako centrum działalności handlowej, za sprawą Amerykanów i Europejczyków.

Przedmiotem obrad Komitetu Międzynarodowego była również m.in. ocena stanu zachowania wybranych obiektów znajdujących się na liście UNESCO.

Na zdjęciu widać fale uderzające wybrzeże Levuka 17 grudnia 2012 roku. Według raportów cyklon Evan na południowym Pacyfiku osiągał nawet 200km/h. Mieszkańcy regionu północnego pozbawieni byli wówczas dostaw energii i wody.

Potęgę miasta Kaesong stanowią pałace, kompleks grobowców i mury obronne.

Zespół 12 zabytków, zlokalizowanych na terenie miasta w południowej części kraju, jest świadectwem historii i kultury w okresie panowania dynastii Goryeo (Koryo), gdy mieściła się tu stolica (w X-XIV wieku).

Charakterystyczny szczyt Fudżi (Fuji-san), pokryty śniegiem przez większą część roku, od wieków jest bardzo popularnym motywem w sztuce japońskiej.

Najwyższy szczyt Kraju Kwitnącej Wiśni (3776 m n.p.m.) to święta góra wyznawców szintoizmu. Zlokalizowany na wyspie Honsiu, na południowy zachód od Tokio, czynny stratowulkan jest celem licznych pielgrzymek.

Jeden z niewielu czynnych wulkanów położony jest na wschodnim wybrzeżu Sycylii.

Obecnie jest najwyższym i największym w Europie stożkiem wulkanicznym (145 km obwodu u podnóża, wysokość ok. 3323 m n.p.m.). Ostatnia erupcja nastąpiła 4 marca 2012 r.

Coimbra jest znakomitym przykładem zintegrowanego miasta uniwersyteckiego, o szczególnym układzie urbanistycznym i zachowanej przez wieki tradycji kulturowej.

Do najważniejszych obiektów uczelni należy XII-wieczna Katedra Santa Cruz oraz szereg budynków z XVI w.

W zachodnich Chinach położony jest region autonomiczny Sinciang i ma on bardzo urozmaiconą rzeźbę powierzchni - przebiega tu w kierunku równoleżnikowym fragment wielkiego systemu górskiego, Tienszanu.

We wschodniej jego części rozciąga się Kotlina Turfańska, jedno z najgłębszych zapadlisk tektonicznych świata (154 m p.p.m.).

Po siedmiu latach na listę UNESCO ponownie wpisano polski obiekt.

Transgraniczny zespół 16 drewnianych cerkwi obejmuje 8 obiektów z terenu Małopolski i Podkarpacia (Brunary Wyżne, Kwiatoń, Powroźnik, Smolnik, Chotyniec, Owczary, Turzańsk, Radruż) oraz 8 cerkwi w ukraińskim rejonie Karpat (Drohobycz, Jasina, Matków, Potylicz, Rohatyń, Werbiąż Niżny, Użok, Żółkiew). Świątynie te stanowią najdoskonalsze osiągnięcia drewnianej architektury cerkiewnej swych czasów, do dziś zdumiewając skomplikowanymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi. Najstarsze z nich pochodzą z przełomu XV i XVI w. Od 2003 r. na liście UNESCO znajdowały się drewniane kościoły południowej Małopolski - Binarowa, Blizne, Dębno, Haczów, Lipnica Murowana, Sękowa.

Na zdjęciu dawna cerkiew greckokatolicka p.w. św. Onufrego (obecnie kościół rzymskokatolicki pod tym samym wezwaniem) wzniesiona w roku 1853, remontowana wielokrotnie w wieku XIX, XX i XXI.

W XVI wieku we wschodniej części Kanady, nad Cieśniną Belle Isle (między półwyspem Labrador a Nową Fundlandią) baskijscy marynarze założyli osadę.

Aktualnie jest ona stanowiskiem archeologicznym, które ukazuje najwcześniejsze i najlepiej zachowane świadectwa europejskiej tradycji połowu wielorybów.

Na liście UNESCO w 1978 roku została umieszczona kopalnia soli w Wieliczce. W tym roku rozszerzono wpis o zabytkową Kopalnię Soli w Bochni i Zamek Żupny w Wieliczce.

W Bochni zlokalizowana jest najstarsza na ziemiach polskich kopalnia, w której rozpoczęto wydobycie soli kamiennej. Jej początki sięgają połowy XIII w. Niezwykle cenną spuściznę kultury duchowej bocheńskich górników stanowią podziemne kaplice i miejsca kultu religijnego.

Miasto Al Zubarah jest największym stanowiskiem archeologicznym w całym Katarze i jednym z najlepiej zachowanych przykładów miast handlowych XVIII-XIX wieku w całej Zatoce Perskiej. Osada niegdyś była bogatym portem i ośrodkiem połowu pereł.

Na zdjęciu zabytek w tle uczestników Tour of Qatar.

Zabytkowe centrum podzielone jest na 11 dzielnic o nieregularnych kształtach.

Znajduje się tu 27-metrowy minaret, zbudowany w całości z gliny i mułu, będący najwyższą tego typu budowlą na świecie.

Znaczny rozkwit miasta miał miejsce w XV-XVI w., gdy dzięki strategicznemu położeniu na skrzyżowaniu szlaków transsaharyjskich, Agadez został siedzibą sułtana.

Gremium, składające się z przedstawicieli 21 państw wybranych spośród grona sygnatariuszy Konwencji UNESCO, rozpatrzyło propozycje kolejnych wpisów. Oceniono także stan zachowania wybranych obiektów znajdujących się na liście UNESCO.

Komitet postanowił umieścić sześć miejsc w Syrii na Liście Światowego Dziedzictwa w Zagrożeniu, by pomóc w ochronie i konserwacji cennych zabytków, które ucierpiały podczas konfliktu zbrojnego.

Ogółem na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO znajduje się obecnie 981 miejsc. Poniżej prezentujemy zarówno nowe, jak i rozszerzone wpisy.