Jerzy Polaczek - minister transportu i budownictwa

Jest autorem programu gospodarczego PiS w zakresie infrastruktury i budownictwa mieszkaniowego. Opowiada się za zmianą w finansowaniu budowy autostrad z systemu koncesyjnego na budżetowy. Jego zdaniem, "niejawny dotychczas montaż" pieniędzy publicznych i prywatnych na budowę autostrad powinien być jawny, a pieniądze mają pochodzić z budżetu, UE i od samorządów terytorialnych. Uważa m.in., że realizacja programu infrastrukturalnego wymaga zmian w prawie na rzecz przyspieszenia procesu wywłaszczania gruntów.

Przedstawiając program PiS podczas kampanii wyborczej mówił o planach budowy 5 tys. km dróg ekspresowych w ciągu 6-8 lat oraz brakującego odcinka autostrady A-1, łączącej wybrzeże Bałtyku z południową granicą kraju. Był współautorem (obok posłów LPR) wniosku o odrzucenie przez Sejm projektu tzw. ustawy winietowej.

Nowy minister pochodzi z Piekar Śląskich. W 1986 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. W 1991 r. ukończył aplikację radcowską w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Katowicach. W końcu lat 80. pracował w piekarskiej spółdzielni mieszkaniowej.

W 1989 współtworzył i szefował lokalnemu Komitetowi Obywatelskiemu przy Lechu Wałęsie. Z listy tego komitetu został radnym, a krótko potem wiceprezydentem miasta, którym był do 1998 r. W tym czasie działał też w śląskim sejmiku samorządowym.

Z funkcji wiceprezydenta miasta Polaczek zrezygnował, gdy w wyborach 1997 r. został wybrany na posła. Reprezentował wówczas, jako wiceprzewodniczący Koalicji Konserwatywnej, Akcję Wyborczą Solidarność. W wyborach 1993 r. bez powodzenia startował do Sejmu z listy Katolickiego Komitetu Wyborczego "Ojczyzna".

Wiosną 2000 r. Polaczek był kandydatem AWS na szefa tworzącego się Instytutu Pamięci Narodowej. Poparło go także kolegium IPN, ale nie popierała Unia Wolności, która forsowała na to stanowisko Bogdana Borusewicza. Wcześniej stanowisko prezesa proponowano też ówczesnemu szefowi MSWiA Markowi Biernackiemu. Przy stanowczym sprzeciwie SLD, w sytuacji groźby, że Instytut w ogóle nie powstanie, Polaczek zrezygnował z ubiegania się o tę funkcję. Prezesem został prof. Leon Kieres. W Sejmie trzeciej kadencji Polaczek należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. Gdy SKL zawarło porozumienie z Platformą Obywatelską, przyłączył się do partii Przymierze Prawicy, założonej m.in. przez część działaczy Stronnictwa. W wyborach 2001 zdobył mandat poselski jako kandydat PiS, partii, której został regionalnym liderem. Jest też członkiem zarządu głównego i rady politycznej PiS. W ostatnich wyborach poparło go 39.335 osób - to trzeci wynik w regionie.

W swojej pierwszej parlamentarnej kadencji Polaczek należał m.in. do Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz podkomisji ds. młodzieży. Był inicjatorem nowelizacji ustawy o systemie oświaty, wprowadzającej do szkół wybieralną radę rodziców.

Podczas kolejnej kadencji był wiceszefem komisji infrastruktury i członkiem kilku podkomisji nadzwyczajnych; szefował m.in. podkomisji ds. zmiany prawa spółdzielczego, zmiany ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a także noweli ustawy o ochronie praw lokatorów i zasobie mieszkaniowym gminy.

Polaczek był inicjatorem wielu znanych na Śląsku inicjatyw, w tym powołania w 1997 r. Instytutu Regionalnego, którego został prezesem. Jednym z głównych przedsięwzięć instytutu było stworzenie Centrum Kreowania Liderów "Kuźnia", kształcącego młodych ludzi, chcących angażować się w działalność społeczno- polityczną. Wśród ponad 200 absolwentów "Kuźni" są m.in. młodzi śląscy radni i posłowie.

Inicjatywą Polaczka był też cykl Debat Śląskich, organizowanych na wzór słynnych debat oksfordzkich. W historycznej sali Sejmu Śląskiego w Katowicach młodzi ludzie - jako tzw. propozycja i opozycja - co miesiąc spierali się o sprawy ważne dla polskiej historii, polityki, gospodarki i życia społecznego. Polaczek pełnił funkcję marszałka tego swoistego sejmu, cieszącego się dużym zainteresowaniem młodzieży.

Nowy minister jest żonaty, ma troje dzieci w wieku szkolnym: Anię, Rafała i Michała. Żona Małgorzata, z wykształcenia ekonomistka, nie pracuje. Hobby Polaczka to historia i literatura, a także górskie wędrówki z rodziną i przyjaciółmi oraz jazda konna i żeglarstwo z synami.