Zygmunt Bauman laureatem nagrody miesięcznika "Odra"

Miesięcznik literacki "Odra" przyznaje swoją nagrodę od 1961 r. Jej laureatami są wybitni pisarze, uczeni i artyści, m.in. Ewa Lipska, Czesław Miłosz, Olga Tokarczuk, Ryszard Kapuściński, Karl Dedecius.

Jak powiedział podczas uroczystego wręczenia nagrody redaktor naczelny miesięcznika "Odra" Mieczysław Orski, zespół i rada redakcyjna postanowiły przyznać nagrodę pisma za rok 2012 prof. Zygmuntowi Baumanowi, zarówno za jego całą twórczość, jak i dwie wydane w ubiegłym roku książki: "To nie jest dziennik" oraz "Bauman\Bałka". "Dowodzą one szerokiego spektrum zainteresowań prof. Baumana, obejmujących socjologię, filozofię, politologię, etykę, teologię, a także wrażliwości na urodę i wagę literatury" stwierdził Orski.

"Przyjmuję tę nagrodę ze wzruszeniem i pokorą przynajmniej z kilku powodów. Po pierwsze nagroda pochodzi z Wrocławia, a to dla mnie drugie po Poznaniu, umiłowane miasto. Lubię je za to, że posiada duszę, a niewiele miast może się tym poszczycić. Po drugie od początku istnienia miesięcznika, byłem jego wiernym czytelnikiem. Niestety później na uchodźstwie trudniej było go zdobyć. Nawet trudniej niż zostać laureatem jego nagrody" żartował Bauman.

Jak powiedział prof. Bauman roczniki "Odry" to dokładna kronika kultury polskiej. "Jeśli jakieś wydarzenie nie znalazło w nich odbicia, to znaczy, że nie było istotne" - dodał profesor.

Pierwsza z prac Baumana nagrodzona przez "Odrę", "To nie jest dziennik", ukazała się w zeszłym roku nakładem Wydawnictwa Literackiego. Książka ta, wbrew tytułowi, jest dziennikiem obejmującym okres od września 2010 do marca 2011 r. Zygmunt Bauman zaczął wówczas prowadzić notatki po śmierci żony. Dziennik osobisty staje się równolegle notowanym na gorąco dziennikiem lektur i zapisem refleksji dotyczących najważniejszych wydarzeń rozgrywających się w tym czasie na świecie. Inspirację stanowią m.in. wiadomości z pierwszych stron gazet i internetowe newsy. Druga nagrodzona książka, praca, "Bauman/ Bałka", wydana w zeszłym roku przez Narodowe Centrum Kultury, to zapis rozmów socjologa z artystą Mirosławem Bałką.

Zygmunt Bauman urodził się w 1925 r. w Poznaniu w rodzinie polsko-żydowskiej. Wojnę spędził w ZSRR. Wstąpił do armii kościuszkowskiej, z którą przeszedł szlak bojowy do Berlina, pracując w pionie oświatowo-politycznym. W 1945 r. trafił do Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, gdzie pracował do 1953 roku. Po odejściu z KBW Bauman skończył studia i został pracownikiem wydziału socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Stamtąd w marcu 1968 r., z powodu antysemickiej nagonki, został usunięty i wyemigrował z Polski.

Prof. Bauman jest jednym z twórców koncepcji postmodernizmu. Jest też autorem wielu tekstów poświęconych ponowoczesnym koncepcjom kultury i znaczeniu sztuki. Był pierwszym redaktorem naczelnym "Studiów Socjologicznych". W latach 1969-1971 był wykładowcą w Tel Awiwie i Hajfie. W 1971 roku wyjechał do Anglii, gdzie do 1990 roku kierował Katedrą Socjologii Uniwersytetu w Leeds. Wykładał także m.in. na uniwersytetach w Canberze, Kopenhadze oraz Berkeley i Yale.

Do najważniejszych prac Baumana należy wydana w 1989 r. "Nowoczesność i Zagłada", za którą otrzymał Europejską Nagrodę Amalfi, a w 1998 r. prestiżową nagrodę im. Theodora W. Adorno. Inne książki Baumana to m.in.: "Europa - niedokończona przygoda", "Płynna nowoczesność", "Płynne życie", "Razem osobno", "Wspólnota. W poszukiwaniu bezpieczeństwa w niepewnym świecie", "Życie na przemiał", "Płynny lęk".