Związek partnerski łagodzi skutki udaru mózgu
Życie w parze może łagodzić skutki udaru mózgu - wskazują badania na myszach, o których informuje serwis EurekAlert.
Naukowcy z Ohio State University wywoływali eksperymentalnie udar mózgu u samców myszy. Część z nich żyła z samicą - zarówno przed, jak i po tym zdarzeniu; część cały czas trzymano w samotności.
Okazało się, że izolacja społeczna miała niszczący wpływ na gryzonie, które przeszły udar. Wszystkie samce trzymane w towarzystwie przeżyły 7 dni po udarze, podczas gdy w grupie samotnej odsetek ten wyniósł 40%.
Na wyjaśnienie tych różnic pozwoliło badanie tkanek pobieranych z mózgów myszy w 12 godzin, 1 dzień, 3 dni oraz 7 dni po wystąpieniu udaru.
Badacze zaobserwowali, że izolacja społeczna miała związek z bardziej rozległym uszkodzeniem tkanki nerwowej już w 24 godziny po udarze. Zniszczony obszar był niemal 4-krotnie większy u samców izolowanych niż u trzymanych z samicą.
Myszy żyjące w towarzystwie miały też rzadziej obrzęk mózgu - niebezpieczne powikłanie po udarze, które nasila uszkodzenia tkanki nerwowej i zwiększa ryzyko zgonu.
Poza tym, odnotowano u nich słabszą aktywność dwóch genów związanych z rozwojem groźnego dla mózgu procesu zapalnego - tj. genu MAC-1 i genu GFAP (gen kwaśnego włóknistego białka glejowego).
Badania wykazały też, że samce żyjące z towarzyszką miały w mózgu znacznie więcej związku o nazwie interleukina-6 (IL-6). Jest to ważne, bo choć w innych częściach organizmu IL-6 pobudza stany zapalne, to w mózgu hamuje je i w ten sposób pomaga ograniczyć uszkodzenie tkanki nerwowej po udarze.
Ważne jest, by naukowcy opracowujący leki przeciwzapalne, które hamują działanie IL-6, pamiętali o tych różnicach, zaznaczają autorzy badań.
Ich zdaniem, praca ta wskazuje, jak istotny wpływ na zdrowie pacjentów po udarze może mieć obecność innych osób i ich wsparcie.
O wynikach tych badań poinformowano na dorocznym spotkaniu Society for Neuroscience, które odbywa się w Waszyngtonie.