Znamy ludzkie DNA sprzed 100 tys. lat

Materiał genetyczny wyizolowano z zęba neandertalskiego dziecka znalezionego w belgijskiej jaskini Scladina. Naukowcy rozszyfrowali sekwencję fragmentu tego DNA, na którą składają się 123 pary nukleotydów (tj. jednostek budulcowych DNA). Następnie porównali ją ze znanymi wcześniej sekwencjami DNA neandertalczyków sprzed od 29 tys. do 42 tys. lat.

Wyniki tego porównania sugerują, że nasi odlegli kuzyni byli bardziej zróżnicowani genetycznie, niż dotychczas sądzono. Naukowcy nie doceniali dotąd skali różnorodności genetycznej neandertalczyków - podkreśla kierująca zespołem dr Catherine Hanni z francuskiej Ecole Normale Superieur w Lyonie.

Z badań wynika, że największe zróżnicowanie występowało u wczesnych neandertalczyków. Z czasem zaczęło zanikać - jak wskazują naukowcy, stało się to mniej więcej ok. 35 tys. lat temu, czyli w okresie, gdy w Europie pojawili się pierwsi współcześni ludzie (Homo sapiens sapiens).

Coraz mniejsze różnice genetyczne w obrębie gatunku mogą odzwierciedlać zmiany w populacji neandertalczyków, spowodowane chorobami, zmiennymi warunkami środowiskowymi albo rzadkimi mutacjami genetycznymi - twierdzą badacze.

Naukowcy doceniają wagę najnowszego odkrycia, ale podkreślają, że do poznania pełnego wymiaru różnorodności genetycznej neandertalczyków, potrzeba uzyskać znacznie większe ilości sekwencji DNA - i to dłuższych niż 100 par nukleotydów. Dotychczas znamy tylko sześć takich sekwencji.

Neandertalczycy żyli w środkowym plejstocenie, w okresie między 230 tys. a 28 tys. lat temu. Zamieszkiwali Europę, środkową Azję oraz Bliski Wschód. Potrafili przystosować się do życia w czasie epok lodowcowych. Zaczęli jednak wymierać, gdy w Europie pojawili się współcześni ludzie.

Bezpośredni powód ich nagłego zniknięcia z powierzchni Ziemi nie jest znany naukowcom. Pojawiło się jednak wiele teorii, które jako "winowajców" wskazują czynniki klimatyczne, środowiskowe i kulturowe.