Zmarł wybitny kardiochirurg dziecięcy
W wieku 84 lat zmarł prof. Jarosław Stodulski, wybitny kardiochirurg dziecięcy i twórca Kliniki Kardiochirurgii Instytutu Pomnik - Centrum Zdrowia Dziecka (CZD) - poinformował rzecznik CZD Paweł Trzciński.
- Profesor Stodulski był osobą może mało popularną, bo nie miał tzw. parcia na ekran, ale niezwykle zasłużoną dla polskiej kardiochirurgii - powiedział zastępca Kierownika Kliniki Kardiochirurgii CZD doc. dr hab. Piotr Burczyński.
Jak dodał, prywatnie prof. Stodulski był człowiekiem niesłychanie prawym, uczciwym ciepłym i przyjaźnie nastawionym do ludzi. - W stanie wojennym swoją osobą zagwarantował, że wrócę z zagranicznego wyjazdu. Dzięki temu mogłem wyjechać do Liverpoolu, co w tamtych czasach nie każdy był w stanie zrobić - wspominał doc. Burczyński.
Prof. Stodulski w 1951 roku ukończył Akademię Medyczną w Warszawie i rozpoczął pracę w nowej Klinice Chirurgii Dziecięcej przy ul. Litewskiej. Doktoryzował się w roku 1961 na Wydziale Lekarskim, a habilitację obronił w Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie w 1973 roku. Tytuł profesora uzyskał w roku 1990.
Jako pierwszy w Polsce kardiochirurg zastosował tzw. głęboką hipotermię w leczeniu okienka aortalno-płucnego. W Polsce był pionierem w leczeniu wady wrodzonej serca pod postacią przełożenia wielkich naczyń. Stworzył od podstaw Klinikę Kardiochirurgii Dziecięcej w Centrum Zdrowia Dziecka. Kierował nią w latach 1978 - 1997, między 1996 a 1998 rokiem był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu IPCZD. Był również członkiem założycielem Klubu Kardiochirurgów Polskich.
- Zawsze powtarzał, że ręce kardiochirurga, które leczą i dotykają serca bezbronnego dziecka muszą być niesłychanie czyste -powiedział doc. Burczyński.
Jak zaznaczył, jako siedemnastoletni harcerz był członkiem Szarych Szeregów o pseudonimie "Kruk" w batalionie Grochów. - Jako uczestnik Powstania Warszawskiego, jako pierwszy nawiązał kontakt między Pragą i walczącym Mokotowem - dwukrotnie przepływając Wisłę - przypomniał kolega zmarłego.
Prof. Stodulski pozostawił po sobie wielu doktorantów, w tym dwóch profesorów. Był autorem ponad 100 prac naukowych. Odznaczono go wieloma nagrodami i odznaczeniami: Nagrodą Ministra Zdrowia, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym. - Bardzo ważny dla niego był Krzyż Walecznych, który otrzymał w 1944 roku - powiedział doc. Burczyński.