Zmarł uznany dziennikarz i animator kultury

Władysław Ogrodziński uznawany był w Olsztynie i regionie za "człowieka-instytucję", z jego zdaniem przez lata liczyło się szerokie grono artystów, dziennikarzy, historyków.

Ogrodziński urodził się 2 czerwca 1918 r. w miejscowości Dolina na Pokuciu (w województwie stanisławowskim, obecnie Ukraina), w 1935 roku, rozpoczął pracę jako bibliotekarz w Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie. Podczas wojny pracował jako robotnik w Zakładach Sodowych "Solvay" w Krakowie. W roku 1943 został aresztowany i osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau.

W 1951 r. skończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim i został asystentem w krakowskiej PAN.

Jako eseista i reportażysta debiutował w 1946 roku na łamach "Odry" pod pseudonimem Stefan Sulima.

W 1957 roku przeprowadził się do Olsztyna, gdzie poświęcił się pracy naukowej i literackiej, głównie badając kulturę i dzieje Warmii i Mazur. W latach 1960-1962 był dyrektorem programowym SSK "Pojezierze", zaś w latach 1965-1967 dyrektorem Biura Stowarzyszenia "Pojezierze". W latach 1970-1983 pełnił funkcję sekretarza generalnego Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego oraz redaktorem naczelnym "Rocznika Olsztyńskiego".

Ogrodziński był autorem licznych zbiorów reportaży, esejów, antologii, są wśród nich m.in. "Ziemia odnalezionych przeznaczeń", "W cieniu samotnych wież", "Krajobraz z tarniną", "Ulica zwana Bystrą", "Gietrzwałd. Zapomniane sanktuarium na Ziemiach Odzyskanych", "Miecze jak pochodnie. Grunwald w publicystyce i literaturze", "Szkice warmińskie", "Piękna Nieznajoma", "Pochwała Lidzbarka". Był honorowym obywatelem Olsztyna i Lidzbarka Warmińskiego, laureatem wielu nagród i odznaczeń, m.in. otrzymał tytuł członka honorowego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.

Do ostatnich lat życia był czynnym naukowcem i pisarzem.