Za kratki po znajomości

Czeka w nich na odbycie kary 2800 osób. W całym kraju takich oczekujących jest 28 tys. Nie ma dla nich miejsca w przepełnionych zakładach karnych.

"Nikt nie chce iść siedzieć, ale kiedy i tak go to nie ominie, oczekiwanie nie przynosi niczego dobrego" – mówi Włodzimierz Kosterkierwicz. "Nie biegnie przedawnienie, człowiek później uzyska zatarcie skazania. Dodatkowo ma problem ze znalezieniem pracy. Kto przyjmie czekającego na odbycie kary?"

Europejski Komitet ds. Zapobiegania Torturom i Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu i Karaniu skrytykował obowiązującą w Polsce normę 3 m. kw. na osadzonego. Winny być przynajmniej 4 metry. Tymczasem w najbardziej zatłoczonym poznańskim areszcie na Młyńskiej (przeludnienie na poziomie 150 proc.) bywa, że metraż na aresztanta nie przekracza 2 m.

"W celach rośnie ilość konfliktów i agresja" – mówi Krzysztof Kościelski, rzecznik prasowy Okręgowego Inspektoratu Służby Służby Więziennej w Poznaniu.

"Powoduje to także wydłużenie kolejki do widzeń z rodziną, adwokatem i prokuratorem. Przeludnienie jest główną przyczyną niewydolności finansowej polskiego więziennictwa. Nam pieniędzy zabraknie na przełomie września i października" – dodaje Włodzimierz Kosterkiewicz. – "W ubiegłym roku przez poznański areszt przewinęło się 38 tys. ludzi. Wszystkich muszę zbadać, karmić, ubrać, leczyć".

Trudno mówić o skutecznej resocjalizacji w zatłoczonych klitkach, nadzorowanych przez przepracowanych funkcjonariuszy służby więziennej. Na cele przerobiono już świetlice i inne pomieszczenia. Na nowe etaty nie ma pieniędzy.

– Staramy się pomóc osadzonym, ułatwiając im kontakt z rodziną oraz pracę – mówi Włodzimierz Kosterkiewicz. Odbywający karę w wielkopolskich więzieniach mają największe szanse na znalezienie pracy. Współczynnik zatrudnienia osadzonych jest najwyższy kraju – wynosi 33 proc., przy średniej ogólnopolskiej 11 proc.

Osadzeni mogą też pracować nieodpłatnie na rzecz samorządów. Remontują przedszkola i szkoły, karczują lasy, wykonują prace porządkowe.

– Możemy dać specjalistów: mamy u siebie pełny przekrój społeczny. Od wojewodów i sędziów, przez elektryków i kafelkarzy, po rzezimieszków – mówi Włodziemierz Kosterkiewicz. – Praca nieodpłatna jest "przejściówką" dla najsolidniejszych do pracy za pieniądze. Z usług osadzonych korzystali już samorządowcy z Komornik, Stęszewa, Czerwonaka, Lubonia, Obornik i Kórnika. Ofertę dla więźniów złożyły władze Czerniejewa i Gniezna.

Dyrektor Kosterkiewicz nie uważa amnestii za skuteczne lekarstwo na przepełnienie. W latach 80. po każdym masowym darowaniu kar, następował jeszcze bardziej masowy powrót do cel. Jest zwolennikiem tzw. kar alternatywnych.

"Pozbawienie wolności jest najprostszym i najbardziej prymitywnym rodzajem kary" – twierdzi. – "Na świecie stosuje się różne próby: karą jest pozbawianie części wynagrodzenia na rzecz pokrzywdzonego, obowiązek nocowania w więzieniu, świadczenie nieodpłatnej pracy. U nas nie ma tzw. więzień dziennych, a szkoda. Przydałyby się, zwłaszcza dla alimenciarzy".

W polskich aresztach i zakładach karnych przebywa aktualnie przeszło 82 tysiące ludzi. W Wielkopolsce – 7 434 osoby. Miejsc dla osadzonych jest w okręgu poznańskim 5921. Przeszło półtora tysiąca osadzonych, wciśniętych do zatłoczonych cel, daje średnio 125 procentowe przeludnienie.

W ogromnej rzeszy ludzi przebywających za murami rośnie liczba najgroźniejszych przestępców. Aktualnie siedzi: około 1700 gangsterów, 400 uznanych za niebezpiecznych oraz 122 skazanych za dożywocie.

NaszeMiasto.pl
Barbara SADŁOWSKA