Wstępne wyniki sekcji: gen. Sikorski nie został zastrzelony

Raport końcowy obejmujący wyniki wszystkich badań sporządzony zostanie dopiero pod koniec stycznia. Dopiero w nim padnie odpowiedź na pytanie, co było bezpośrednią przyczyną śmierci generała.

Podczas badań w Zakładzie Radiologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie oraz w krakowskim Zakładzie Medycyny Sądowej stwierdzono m.in. wielokrotne złamania kości podudzia obu nóg generała, skrętne złamanie trzonu kości udowej, obustronne złamania żeber oraz poważny uraz czaszki w okolicy prawej skroni i oczodołu - w tym miejscu znaleziono też niewielkie drewniane drzazgi.

Skąd mogą pochodzić? Prawdopodobnie z obicia kabiny samolotu. Major Ludwik Łubieński, wówczas oficer łącznikowy w Gibraltarze, adiutant generała i naoczny świadek katastrofy samolotu, zeznał 7 lipca 1943 r., że "Naczelny Wódz miał zniesioną prawą część czoła i kawałek czaszki, prawdopodobnie wskutek uderzenia o kant obramowania kabiny". Dwa tygodnie później dodał, że "Sikorski miał wielką ranę prawej skroni, oka i nosa a ze skroni sterczały drewniane drzazgi".

Biegłym ze względu na zmiany pośmiertne nie udało się ocenić, czy i w jakim stopniu zostały uszkodzone narządy wewnętrzne generała. Nie znaleźli żadnych ran postrzałowych – ani w czaszce, ani w innych częściach ciała. Nie zostały też uszkodzone kość gnykowa i chrząstki krtani. Oznacza to, że nikt nie próbował dusić generała chwytem za szyję. Biegli czekają jeszcze na wynik badań toksykologicznych i histopatologicznych, które mogłyby wykazać, że generał został otruty.

IPN nie chciał potwierdzić tych informacji, ale też nie zaprzeczył im. - Poczekajmy na końcową ekspertyzę. Czekaliśmy 65 lat, to możemy poczekać jeszcze dwa miesiące. Podawanie cząstkowych informacji nie ma sensu - mówi prokurator Ewa Koj, szefowa pionu śledczego IPN w Katowicach, który prowadzi śledztwo w sprawie śmierci gen. Sikorskiego.