Wielki Piątek - liturgia Męki Pańskiej
Wielki Piątek w Kościele katolickim jest
dniem upamiętniającym mękę i śmierć Chrystusa na Krzyżu. Centrum
liturgii wielkopiątkowej stanowi uroczysta adoracja Krzyża -
adoracja Syna Bożego, który oddał życie za zbawienie wszystkich
ludzi.
W kościołach katolickich przygotowuje się Groby Pańskie i odwiedza je. Nie odprawia się w tym dniu mszy św., a jedynie po południu celebrowane jest nabożeństwo, podczas którego śpiewa się pieśni o krzyżu i tajemnicy komunii świętej. Czytane są odpowiednie fragmenty Pisma Świętego.
Bywa też, że odtwarzane jest całe kalwaryjskie misterium Męki Pańskiej, po którym wierni czuwają przy symbolicznym Grobie Jezusa, aż do Wielkiej Nocy.
Nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczyna się liturgią słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według św. Jana. W tym dniu wierni koncentrują się na rozważaniu biblijnego opisu Męki Pańskiej i śmierci Chrystusa na Krzyżu, a następnie na adoracji i uczczeniu Krzyża Świętego. Liturgia podkreśla bardziej chwałę odkupienia przez Krzyż niż poniżenia przez Mękę.
W uroczystej modlitwie powszechnej Kościół stara się w tym dniu pamiętać o wszystkich. W sposób szczególny wierni modlą się o zachowanie pokoju na świecie, za starszych braci w wierze (Żydów) oraz rządzących państwami.
Na zakończenie nabożeństwa, podczas uroczystej procesji, eucharystyczne ciało Chrystusa, czyli Najświętszy Sakrament, przenoszony jest do wcześniej przygotowanego Grobu Pańskiego. Niesiony jest w osłoniętej welonem monstrancji i przechowywany tam aż do porannej niedzielnej mszy świętej rezurekcyjnej, czyli do zmartwychwstania Chrystusa.