Widzisz taką chmurę? Lepiej uciekaj!

Burza jest jednym z najtrudniejszych do precyzyjnego przewidzenia zjawisk meteorologicznych. Nigdy do końca nie wiadomo, w które dokładnie miejsce uderzy piorun. Można jednak przewidzieć gdzie wyładowania nastąpią z dokładnością do kilkudziesięciu, a z pewnością kilkuset kilometrów. Mimo tego burze często nas zaskakują, wszak w okresie późnowiosennym i letnim pogoda bywa bardzo zmienna. Słoneczne niebo w ciągu kilku minut może zmienić się w źródło silnych burz.

Choć jest to zjawisko w swojej naturze piękne, trzeba jednak zachowywać szczególną ostrożność. Piorun może zabić i niestety takich wypadków było już, także w Polsce, bez liku. Najlepiej oglądać je z perspektywy budynku zaopatrzonego w piorunochron lub samochodu, w przypadku gdy jest to niemożliwe, należy przykucnąć i objąć ramionami kolana, by zminimalizować powierzchnię ciała. Zaleca się unikanie pobliża akwenów, pagórków, drzew i słupów, które przyciągają pioruny.

To jednak ostateczność. Najlepiej jednak unikać pozostawania na powietrzu, gdy zbiera się na burzę. Mimo gwałtowności tego zjawiska, istnieją symptomy, które pozwalają je przewidzieć i... uciec.. Wprawni znawcy pogody wiedzą również, które chmury mogą spowodować opady deszczu, a które raczej opadów nie zwiastują. Taka wiedza jest niezwykle użyteczna, a doświadczenie pokazuje, że wielu z nas po prostu jej nie posiada, a choćby cumulonimbusa od stratusa nie odróżniamy.

Najsilniejsze opady i wyładowania atmosferyczne powodują chmury o nazwie cumulonimbus, a więc kłębiaste. Po czym je poznać? Mają one kilka charakterystycznych cech, które każdemu mogą umożliwić ich identyfikację. Przede wszystkim są gęste i ciemne, jednak nie zawsze jest to wystarczające kryterium do ich rozróżnienia. Nie każdy cumulonimbus przynosi burzę. O tym świadczy zwykle kształt chmury - cumulonimbus burzowy to tzw. "kowadło chmurowe" (znany także jako "incus") i nie jest to termin przypadkowy.

Taka chmura posiada bowiem kształt przypominający kowadło, a więc szeroką podstawę i zwężenie w środku. Czasem chmura przyjmuje postać zbliżoną do grzyba, a więc w dolnej partii zwężona jej część nie rozszerza się. Nie tylko cumulonimbus przynosi jednak opady. Tę "zdolność" posiada także kilka innych rodzajów chmur.

Stały opad przynosi nimbostratus, który charakteryzuje się tym, że... po prostu niebo jest szare. Opady z tego rodzaju chmur zwykle nie są bardzo mocne, ale za to trwałe. Nieco jaśniejszy jest stratus, który przynosi podobny skutek, z tym że w tym przypadku mamy do czynienia raczej z mżawką, a zimą z ziarnistym śniegiem.

Stratocumulusa można rozpoznać po tym, że nie jest jednolitą strukturą, składa się raczej z czegoś w rodzaju płatów lub bąbelków. Ten rodzaj chmury przynosi niewielkie opady, które często przyjmują postać "virgi", czyli deszczu lub śniegu, który nie dociera do powierzchni Ziemi, ponieważ wyparowuje na większych wysokościach.

Czasem na niebie widzimy słońce, ale jest ono jakby przymglone. Oznacza to najczęściej altostratusa, chmury, która posiada niebieskawą lub szarą warstwę, przez którą promienie słoneczne są w stanie przeniknąć. Opady z takiej chmury są możliwe, ale zwykle są niewielkie.

Chmury, które wyglądają na pionowe, to cumulusy. Nie wszystkie z nich są w stanie wygenerować opady, taką zdolność posiada cumulus congestus. Nie jest to jednak deszcz silny, zwykle mowa o przelotnym deszczu, który szybko mija, wraz z przemieszczaniem się chmury, która jest "wysoka", ale niezbyt imponująca pozostałymi swoimi wymiarami.

Podsumowując, najbardziej groźne są dla nas cumulonimbusy przypominające budową kowadło. Na widok takiej chmury należy udać się do pomieszczenia lub pojazdu wyposażonego w piorunochron.

Zobacz więcej w serwisie pogoda.