Weterani zdobyli Kilimandżaro - mieli tylko jedną nogę

Podczas wspinaczki weterani z Afganistanu, Iraku i Wietnamu upadali i potykali się, musieli też zdejmować protezy, by lepiej umocować na nich obuwie. Po sześciu dniach zdobyli szczyt o wysokości 5895 metrów n.p.m.

- Przesłanie, jakie staramy się przekazać do Stanów Zjednoczonych, mówi, że niezależnie od rodzaju niepełnosprawności, można wciąż zachowywać aktywność - oświadczył 62-letni weteran wojny w Wietnamie Kirk Bauer, dyrektor organizacji niepełnosprawnych sportowców Disabled Sports USA.

- Jeśli trzech ludzi po amputacji nóg, z trzech różnych wojen i dwóch całkiem innych pokoleń, którzy dosłownie mają tylko jedną nogę, może wspiąć się na Kilimandżaro, nasi niepełnosprawni przyjaciele mogą wyruszać na wycieczki, na rower, czy pływać na dłuższy dystans, mogą wychodzić i prowadzić zdrowe życie - powiedział.

Najmłodszy z weteranów, 26-letni Neil Duncan, stracił obie nogi w Afganistanie w 2005 roku. Na Kilimandżaro próbował wspiąć się w zeszłym roku, ale wyprawa nie powiodła się.

Tym razem wspinaczkę zorganizował specjalnie dla weteranów inny przewodnik. Wejście zajęło im sześć dni, a nie trzy-cztery, jak w przypadku ludzi w pełni sprawnych. Dzięki specjalnemu zezwoleniu ze względu na niepełnosprawność mogli spędzić noc w namiotach tuż pod wierzchołkiem, na wysokości 5790 metrów. Szczyt zdobyli w zeszłą sobotę.

Trzeci z niepełnosprawnych zdobywców Kilimandżaro, 37-letni Dan Nevins, który obie nogi stracił w Iraku, miał problemy z odparzeniami kikutów. Wszedł jednak na szczyt i po zejściu na wysokość 4570 metrów został ewakuowany w dół na noszach na kółkach.

Niższe partie trasy na Kilimandżaro prowadzą gładką drogą, ale wyżej szlak staje się kamienisty i niezmiernie trudny dla ludzi z protezami, które blokują się lub ześlizgują wśród kamieni. Schodzenie w dół było równie trudne. Bauerowi spadła proteza, Duncan stracił oparcie i przekoziołkował w dół.