Warszawa. Dworek przy ul. Rosoła już po remoncie. Kolejna perła architektury odnowiona

Jak podkreśla stołeczny ratusz w komunikacie, budynek jest cenną pamiątką rodzinną i przez lata był otoczony opieką właścicieli. Czas naruszył jednak jego drewnianą konstrukcję. Z roku na rok coraz pilniej wymagała odnowy konserwatorskiej.

Na początku 2020 r. właściciel dworku uzyskał dotację miasta w wysokości niemal 200 tys. zł i przystąpił do kompleksowego remontu.

Malowniczy drewniak znajduje się na terenie dawnego folwarku Kabaty. Dworek powstał najprawdopodobniej pod koniec XIX wieku i przeszedł przez lata kilka zmian. Od pokoleń pozostaje w rękach rodziny Karniewskich, związanych niegdyś z dobrami wilanowskimi rodu Potockich. Przetrwał II wojnę światową, mimo że w trakcie walk wybuchł w nim granat, uszkadzając jedną ze ścian.

Ekipa remontowa rozebrała wtórną przybudówkę i szalunek, a następnie za pomocą lewarów podniosła budynek i usunęła podwaliny. Były one mocno zniszczone przez wilgoć i korozję biologiczną. Pozwoliło to wzmocnić fundamenty i ceglaną podmurówkę oraz wykonać prawidłową izolację przeciwwilgociową zabezpieczającą obiekt na długie lata.

Następnie pracownicy posadowili dom na nowych podwalinach, wykonanych z trwałego drewna dębowego, łączonych na tradycyjne połączenia ciesielskie. Pozostałe elementy konstrukcyjne ścian oczyścili, wzmocnili i zabezpieczyli. Ubytki zostały uzupełnione, a zniszczone, nie nadające się do użytku elementy, starannie odtworzono z lżejszego drewna sosnowego, zachowując tradycyjny sposób łączenia.

Po zakończeniu prac konstrukcyjnych budynek zyskał nowy szalunek, którego nowe deski z czasem pokryją się patyną i ściemnieją. Termiczną izolację ścian wykonano również w tradycyjny sposób. Zamiast popularnej obecnie wełny mineralnej użyto gliny ze słomą, które były tu użyte pierwotnie.

W dworku zachowały się w dość dobrym stanie elementy oryginalnego wyposażenia. Ekipa konserwatorska oczyściła stolarkę drzwiową i okienną z wtórnych warstw farby i pomalowała na oryginalny kolor.

Zniszczone okna zostały bardzo dokładnie odtworzone i oszklone. Konserwacji poddano oryginalne piece i kominek. Popękane kafle uzupełniono kaflami historycznymi, pochodzącymi z rozbiórki innych obiektów z tego samego okresu. Prace przy piecach wykonał wykwalifikowany zdun, dzięki czemu zachowały one swoją funkcję.

Ważną zmianą było usunięcie pokrycia z eternitu, położonego podczas wcześniejszej przebudowy dachu. Podczas ubiegłorocznego remontu przywrócono oryginalną formę dachu, powrócił także historyczny sposób krycia tradycyjnym gontem modrzewiowym.

Dzięki temu cenna pamiątka podmiejskiego charakteru tej części Warszawy w pełni odzyskała swój oryginalny charakter.