Jak zaznaczyło Radio Swoboda, wyłącznie z powodu biurokratycznych opóźnień nie zdążono wpisać pani Anny do Księgi rekordów Guinnessa jako najstarszego człowieka na świecie.
Anna Borysiewicz zmarła w piątek, o czym powiadomiła jej 80-letnia córka. Pozostawiła dwie córki i syna, trzynaścioro wnuków, czworo prawnuków i czworo praprawnuków. Do ostatniej chwili sędziwa kobieta zachowała jasny umysł i dobrą pamięć.
Pod koniec życia miała problemy ze wzrokiem. W 2005 roku przeszła operację usunięcia katarakty, odzyskując wzrok po blisko czterech latach ślepoty. Była prawdopodobnie najstarszym operowanym człowiekiem na świecie.
Pani Anna urodziła się w maju 1888 roku w miasteczku Czerwień, noszącym wówczas nazwę Igumen. Większość życia spędziła w parterowym drewnianym domku w Berezynie, pracując na roli. Do stolicy, do mieszkania swej córki emerytki, przeprowadziła się dopiero w wieku 95 lat.
Za mąż wyszła w 1917 roku, gdy wybuchła rewolucja październikowa. Kiedy w 1937 roku zabrano jej męża, którego władze radzieckie uznały za "wroga ludu", nie wyszła ponownie za mąż.
Sekretu swej długowieczności staruszka dopatrywała się w swoim spokojnym charakterze i filozoficznym podejściu do życia. Nie wolno się denerwować - tłumaczyła dziennikarzom.
Na nic się nie skarżyła i zapewniała, że w jej życiu było wiele dobrego. Żyło się dobrze. Wesoło było - wyznała na swe 118. urodziny.
Pani Anna nigdy nie stosowała żadnej diety. Nie paliła, alkoholu używała umiarkowanie - twierdziła, że nigdy w życiu się nie upiła.
