W Kenii odkryto ślady sąsiadów naszych przodków

Na północy Kenii we wczesnym plejstocenie żył gatunek hominidów, będących naszymi bezpośrednimi praprzodkami. Homo habilis byli drobni, mieli wysunięte do przodu twarzoczaszki, wyraźne wały nadoczodołowe, niskie czoła i mocne żuchwy.

Od dawna uważa się, że po sąsiedzku z H.habilis mogły też żyć inne hominidy. Świadczy o tym m.in. twarzoczaszka, (oznaczona symbolem "1470"), znaleziona w 1972 r. na wschodnim wybrzeżu Jeziora Turkana w Kenii. Jest to pozostałość po osobniku o stosunkowo dużym mózgu i twarzy bardziej pociągłej i płaskiej, niż u H.habilis. Czaszka była w złym stanie, brakowało też skamieniałości, z którymi można by ją porównać, dlatego naukowcy nie byli zgodni co do przynależności gatunkowej jej posiadacza. Część sugerowała, że był to nietypowy przedstawiciel H.habilis, inni założyli, że mają do czynienia z odrębnym gatunkiem - Homo rudolfensis.

Nowa publikacja w "Nature" rozwiewa wiele z tych wątpliwości. Paleontolodzy pod kierunkiem Meave Leakey i Freda Spoora informują o nowym znalezisku: twarzoczaszce (gdzie w górnej szczęce zachowała się część zębów) i dwóch żuchwach, odkrytych również nieopodal Jeziora Turkana. Szczątki mają od 1,78 do 1,95 mln lat. "Nowa" twarzoczaszka przypomina wspomnianą "1470". To potwierdza, że nietypowa budowa "1470" nie jest wyłącznie dziełem przypadku, i że obok H.habilis żył jeszcze jeden gatunek.

Do obu twarzoczaszek - nowo znalezionej oraz "1470" naukowcy przymierzali obie nowoodkryte żuchwy. Ich zdaniem elementy te pasują do siebie lepiej, niż inne skamieniałe fragmenty dolnych szczęk, znajdowane w Kenii od lat 70. Duże zróżnicowanie kości, którymi dysponują badacze sugeruje, że obok H.habilis i H.rudolfensis, we wczesnym plejstocenie na terenie Kenii mógł żyć jeszcze jeden gatunek Homo - pisze w artykule towarzyszącym w "Nature" amerykański paleobiolog i ekspert w dziedzinie hominidów, Bernard Wood.