Targi bursztynu Amberif 2012

Ponad 450 wystawców z Polski i świata prezentuje swoje wyroby na targach bursztynu i biżuterii Amberif 2012, które odbywają się w Gdańsku.

Bursztyn to znany i ceniony minerał, z którego wykonuje się nie tylko biżuterię, ale używa także do ozdabiania przedmiotów użytkowych, czy tworzenia typowo ozdobnych przedmiotów.

Szczególnymi względami w jubilerstwie i nie tylko cieszy się bursztyn bałtycki, zwany bałtyckim złotem, który jest przejrzysty i często można zaobserwować zatopione w nim przed milionami lat organizmy zwierzęce i roślinne. Z historii wiadomo także, że przez polskie ziemie wiódł bursztynowy szlak, którym transportowano cenny minerał z południowych wybrzeży Bałtyku do krajów leżących w basenie Morza Śródziemnego.

Dziś polski bursztyn nadal cieszy się wielkim uznaniem na świecie, choć coraz trudniej konkurować mu z tańszym, choć też mniej wartościowym, bursztynem z Azji.

(wp.pl/meg)

Bursztyn bałtycki to naturalna żywica kopalna, pochodząca najczęściej z drzew iglastych, której powstanie datuje się na okres co najmniej 40 milionów lat temu.

Bursztyn występuje w wielu odmianach kolorystycznych - najczęściej spotykany jest bursztyn żółty, ale znane są także odmiany bezbarwne, brązowe, czerwone, zielonkawe czy nawet białe. Bursztyny mają także różną przejrzystość - zależy ona od zawartości pęcherzyków powietrza.

Bursztyn - słowo pochodzące z języka niemieckiego - to najbardziej znana, ale nie jedyna nazwa tego minerału. Inne, obecnie używane nazwy to jantar lub amber. Dawniej znane były także inne nazwy: sukcynit (nazwa geologiczna), elektron (nazwa używana przez Greków, oznaczająca coś świecącego), lyncurium (tak nazywali go Rzymianie, uważając go za skamieniały mocz rysia) czy karuba (nazwa perska, znacząca tyle co "złoty rabuś").

Głównym składnikiem "bałtyckiego złota" jest węgiel, uzupełniają go wodór, tlen i siarka. W przypadku bursztynu bałtyckiego zawartość węgla wynosi od 60 do 80%, co sprawia, że jest bardzo łatwopalny. Zapach palonego bursztynu jest podobny do kadzidła, a przyjemny zapach można uzyskać także pocierając bursztyn w dłoniach.

W Polsce największe złoża bursztynu zlokalizowane są okolicach Zatoki Gdańskiej, Mierzei Wiślanej, Mierzei Helskiej, a także na Kurpiach. Latem nad Bałtykiem aż roi się od "poszukiwaczy skarbów". Zresztą, kto z nas nie pamięta, jak będąc małym dzieckiem, zbierał małe okruchy bursztynu na brzegu Morza Bałtyckiego?

Poza wartością użytkową i ozdobniczą, bursztyn ma także ogromne znaczenie dla naukowców. Chodzi tutaj dokładnie o inkluzje, czyli kawałki bursztynu, w których zatopione są organizmy roślinne i zwierzęce sprzed milionów lat. To idealny materiał do badań nad organizmami żyjącymi na ziemi przed milionami lat.

Z polskim bursztynem wiąże się także nieodparcie historia, a dzisiaj dla niektórych już legenda, o zaginionej bursztynowej komnacie. Bursztynowa komnata była pomieszczeniem wykonanym w XVIII wieku przez gdańskich mistrzów jubilerstwa, które w całości pokrywał bursztyn. Znajdowały się tam bursztynowe meble, płaskorzeźby, herby, kandelabry i inne ozdoby.

Bursztynowa komnata przez wieki przechodziła z rąk jednego władcy do drugiego, by na dobre zaginąć podczas II wojny światowej, w 1944 roku. Od tamtej pory komnaty nikt nie widział i do dzisiaj nie wiadomo, gdzie się znajduje.

Tę i inne historie związane z "bałtyckim złotem" można sobie przypomnieć na targach bursztynu w Gdańsku, które potrwają do 24 marca.