Telewizja podzielona wiekowo

Obowiązek kwalifikowania programów pod względem wieku widzów nakłada na KRRiT projekt tzw. małej nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji.

Według projektu, audycje zakazane dla dzieci i młodzieży (zgodnie z prawem mogą być nadawane tylko między godz. 23 a 6) powinny być oznaczone w czasie trwania całej emisji czerwonym kółkiem. Znak powinien się znajdować w prawym górnym rogu ekranu i być dobrze widoczny.

Zielonym kółkiem Rada chce oznaczyć programy bez ograniczeń wiekowych; niebieskim z umieszczoną pośrodku symbolu cyfrą 7 - audycje dla widzów od 7 lat; żółtym z cyfrą 12 - dla odbiorców od 12 roku życia i pomarańczowym z cyfrą 15 - dla widzów od 15 lat.

Projekt rozporządzenia mówi, że nadawcy przekazując do prasy informacje o swoim programie telewizyjnym mają obowiązek dołączyć symbole graficzne wskazujące na kwalifikacje audycji.

Od 2000 r. istnieje system znakowania opracowany przez sygnatariuszy Porozumienia "Przyjazne media". Zakłada on stosowanie na ekranie oznaczeń filmów i audycji według trzech kategorii. Kółko na zielonym tle oznacza program przeznaczony dla wszystkich widzów, trójkąt na żółtym tle - program, który dzieci mogą oglądać tylko za zgodą rodziców, a kwadrat na czerwonym tle - program przeznaczony tylko dla dorosłych. Oznaczenia ukazują się na ekranie przez trzy minuty na początku programu i po każdej z reklam, nie rzadziej jednak niż co 20 minut.

W czerwcu 2001 r. ówczesny przewodniczący KRRiT Juliusz Braun uznał, że realizacja porozumienia, które miało służyć ochronie najmłodszych widzów przed treściami szkodliwymi, jest daleko niesatysfakcjonująca. Braun postulował, by w systemie oznaczeń uwzględniać kategorie wiekowe, do jakich dany program może być skierowany. Osobnym problemem - jego zdaniem - było nieznakowanie zwiastunów programów, na przykład filmów zawierających drastyczne sceny.