Takie mieszkania to wyjątek. Będzie ich więcej?

Joanna, Emilia, Piotr, Maciej, Ola i Agnieszka rozpoczynają dzień o godz. 8.00. Po śniadaniu jedni wychodzą do pracy, inni do dziennego ośrodka opieki. Po powrocie uczą się gotowania, sprzątania, planowania budżetu domowego, gospodarowania wolnym czasem czy odnajdywania się w przestrzeni miejskiej. Każdy z nich ma realną szansę na to, by po przejściu treningu wyprowadzić się do samodzielnego mieszkania. - Chcę już zamieszkać na swoim i być niezależna - mówi Wirtualnej Polsce jedna z mieszkanek domu. Nad wszystkim czuwa trener, który 24 godz. na dobę jest do dyspozycji mieszkańców. - Gdy zauważę postęp, z czasem zacznę się wycofywać. Najpierw na dzień, później na kilka dni. Sprawdzając co jakiś czas, jak sobie radzą - mówi w rozmowie z Wirtualną Polską Marta Kończak, koordynator projektu ze Stowarzyszenia Otwarte Drzwi.

Jeden z pokoi w mieszkaniu chronionym-treningowym przeznaczony jest na sytuacje nieprzewidziane. - To tak zwany pokój interwencyjny. Gdy jakiś rodzic, w pojedynkę opiekujący się niepełnosprawnym intelektualnie dzieckiem, trafi do szpitala, może zgłosić je do nas. My przez te kilka tygodni udostępnimy mu pokój i możliwość nauki codziennych czynności - mówi Marta Kończak.

Prócz umacniania własnych kompetencji życiowych, mieszkańcy będą mieli szansę przeżycia "przyszłości na próbę" i nauczenia się codziennego funkcjonowania w sytuacji, gdy nie będą mogli już liczyć na pomoc i wsparcie rodziców.

Projekt w całości finansowany jest z budżetu Miasta st. Warszawy i Stowarzyszenia Otwarte Drzwi, które finansowo wspierane jest także przez rodziców mieszkańców domu treningowego.