bullying

Gdy przyszła powiedzieć, że z niej szydzą, usłyszała, że "chłopcy tak mają". Gdy pisali, że "mogą jej nas...ć do gęby", zgłosiła sprawę i została konfidentem. Nazywali ją "świnią", "pedałkiem", "oblechem". Nocami Maja płakała, a przerwy spędzała w szkolnej toalecie: - Nie mam kontaktu z nikim z podstawówki. Dziś już tak nie boli, ale było ciężko.

– Wszyscy ci ludzie, którzy mnie prześladowali, wcześniej byli moimi znajomymi – mówi w spocie kampanii "Ostatni dzwonek" Maja Jończyk z Piotrkowa Trybunalskiego. Jej historia to opis trzyletniego, eskalującego hejtu rówieśniczego po tym, jak odrzuciła chłopaka. Maja postanowiła publicznie opowiedzieć o swoim doświadczeniu, by pokazać, do czego prowadzi lekceważenie przemocy.

Dopadają Wiktorię w szkolnej toalecie i przyciskają do ściany. Siłą podciągają rękawy. Śmieją się z tego, że się okalecza: "Masz schudnąć, grubasie". I nieważne, że to nieprawda. 62 proc. uczniów polskich szkół ponadpodstawowych doświadcza przemocy rówieśniczej, która czasem trwa latami.

Może paść na każdego. Grupa uczniów zaczyna się znęcać nad jedną osobą. Bo wyższa od innych, chudsza, ma inny kolor włosów, wolniej się uczy. Jest wielu świadków, rzadko ktoś alarmuje nauczyciela. Przemoc trwa nawet kilka lat. Na żywo i w internecie. Uczniowie zostają z lękiem na całe życie. Niektórzy nie wytrzymują i decydują się na krok ostateczny. - Bullying bierze się z nudy. Uczniowie nie radzą sobie ze szkolną rutyną - mówi dr Radosław Kaczan, psycholog z SWPS, który bada zjawisko znęcania się w szkołach.