Superwydajność nie dla każdego
Dwa procesory połączone w jednej obudowie wracają. Tym razem pod postacią pierwszego czterordzeniowego procesora Intel Core 2 Extreme Quad QX6700. Wypróbowane przy produkcji Pentium D rozwiązanie zastosowano do połączenia dwóch rdzeni Core 2 Duo. Czy to działa i z jaką szybkością? Czy procesor ten nadaje się dla graczy i na ile jest interesujący dla osób pracujących z aplikacjami multimedialnymi? Przekonajmy się.
02.11.2006 | aktual.: 15.11.2006 16:39
Procesory Intel Core 2 Duo charakteryzują się bardzo dobrą szybkością działania w większości testów i wydzielaniem niewielkiej ilości ciepła. Thermal Design Power dla tych układów określony został na 65 W, wyjątkiem jest układ Core 2 Extreme X6800, w którym TDP osiąga wartość 75 W. Tak dobre parametry osiągnięto dzięki produkcji układów w procesie 65 nm, który ograniczył też wielkość powierzchni wykorzystanego krzemu do 143 mm2.
Najnowszy procesor firmy Intel - Core 2 Extreme Quad QX6700, złożony jest z dwóch procesorów Core 2 Duo, zamontowanych w jednej podstawce. Stąd bierze się ogromna powierzchnia 286 mm2 oraz liczba tranzystorów - 582 miliony. Jednak największą wadą jest ilość wydzielanego ciepła - TDP określone jest na 130 W i to mimo częstotliwości pracy 2,66 GHz. Komputer z nowym procesorem zużywa dużo prądu i hałasuje, gdyż wymaga odpowiednio wydajnego zasilacza i dobrego systemu chłodzenia. Mimo potencjału drzemiącego w tym procesorze - bez problemu powinien "kręcić" się do około 3,2 GHz - pojawiają się problemy z odprowadzaniem nadmiaru ciepła. Dostarczany wraz z procesorem QX6700 wentylator jest dość wydajny, jednak hałasuje niczym dobra, wysokoobrotwa wiertarka. W obniżeniu hałasu pomagają wszelkie funkcje aktywnego monitorowania temperatury i regulacji obrotów wentylatora, jednak bezpośrednio po włączeniu zasilania komputera wentylator ten pracuje z pełną prędkością obrotową, by dopiero po chwili jego obroty zostały
zredukowane. To przypomina niestety czasy starych procesorów Pentium 4 3,8 GHz.
Architektura
Przy braku wbudowanego kontrolera pamięci bardzo duży wpływ na szybkość działania ma pamięć podręczna drugiego poziomu. W niej właśnie leży siła procesorów Conroe ( czyli dwurdzeniowych układów Core 2 Duo ). Pamięć ta jest w nich współdzielona pomiędzy rdzeniami, dzięki czemu możliwy jest szybki dostęp jednostek wykonawczych jednego rdzenia do danych modyfikowanych przez rdzeń drugi.
Core 2 Extreme Quad ( Kentsfield ) jest prostym złożeniem dwóch procesorów Core 2 Duo. W zadaniach wielowątkowych, które silnie obciążają procesor komunikacja między rdzeniami często odbywa się poprzez powolną magistralę Front Side Bus i wymienianie danych poprzez pamięć RAM. W efekcie choć każda para rdzeni jest bardzo wydajna, jednak sumaryczna wydajność procesora w części testów nie jest dużo wyższa niż w przypadku Conroe.
Najlepszym rozwiązaniem byłoby uswpólnienie pamięci podrecznej drugiego poziomu, jednak to nieco skomplikowałoby strukturę procesora, a przede wszystkim - na skutek znacznego zwiększenia powierzchni pojedynczego układu - zmniejszyłoby uzysk produkcyjny i niekorzystnie odbiłoby się na cenie. Dobrym rozwiązaniem byłoby wmontowanie wspólnej dla obu rdzeni pamięci podręcznej L3. To jednak również podniosłoby koszty, choć oczywiście znacznie poprawiłoby wydajność. Czterordzeniowe procesory monolityczne Intel planuje wprowadzić w przyszłym roku wraz z wdrożeniem technologii produkcji 45 nm.
Dwa + dwa = ?
Podwojenie liczby rdzeni powoduje wzrost wydajności średnio o 70 procent. Najlepsza sytuacja występuje jedynie w aplikacjach multimedialnych, które wykonują dużo obliczeń na małej liczbie danych ( Cinebench, Panorama Factory ). POV-Ray ( program do modelowania przestrzennego ) pozwala skrócić czas obliczeń o blisko połowę, podobna sytuacja występuje w 3ds max w niektórych scenach. Niestety, im scena jest bardziej złożona, tym mniejszy wzrost wydajności. W innych zastosowaniach przyrost szybkości nie jest już tak spektakularny, np. wielowątkowe aplikacje do kompresji danych ( WinRAR ) wykazują około 30-procentowy wzrost szybkości kompresji. Co gorsza niektóre aplikacje pracują nawet nieco wolniej niż na Core 2 Duo E6700, który działa z taką samą częstotliwością ( 7Zip ).
Konfiguracja platformy testowej: Intel Desktop Board D975XX, 2 x 1024 MB DDR2 800, GeForce 6600GT, Seagate Barracuda 7200.7 ( Serial-ATA ) 80 GB, system operacyjny Windows XP Pro X64 Edition.
Miarą wydajności nowego procesora w popularnych i aktualnie używanych aplikacjach biurowych jest wynik testu BAPCo SYSMark 2004 SE. Podwojenie liczby rdzeni powoduje wzrost wydajności o około 11 procent w porównaniu do procesora dwurdzeniowego. Nieco większy wzrost obserwujemy w aplikacjach "Content Creation", mniejszy w zastosowaniach biurowych. Można twierdzić, że SYSMark nie obciąża w pełni procesora, za to pokazuje wydajność w najczęściej spotykanej sytuacji. Core 2 Extreme Quad QX6700 sprawdza się natomiast w aplikacjach, które służą do generowania grafiki przestrzennej.
Wśród gier wykorzystywanych przez nas do testów można zauważyć nieznaczne obniżenie szybkości działania procesora Core 2 Extreme Quad QX6700 w porównaniu do Core 2 Duo E6700. Jedynie Doom 3 pokazuje porównywalny wynik z procesorem dwurdzeniowym.
Nowy procesor Intela jest najwydajniejszym procesorem, który można kupić na gwiazdkę tego roku. Jednak nie każdy użytkownik komputera będzie w stanie skorzystać z zalet tego układu. Osoby zajmujące się tworzeniem animacji, grafiki, edycją filmów docenią z pewnością wydajność 4 rdzeni. Gracze, póki co mogą procesor Intela omijać szerokim łukiem. Dopiero gry, które pojawią się w przyszłym roku, będą prawdopodobnie w stanie wykorzystać możliwości drzemiące w układach czterordzeniowych.
