Smak bez granic

Jedzenie to coś znacznie więcej niż tylko odżywianie się. Co zatem sprawiło, że tak małą wagę przywiązujemy do czasu, miejsca i sposobu, w jaki spożywamy posiłki? – pyta brytyjski filozof Roger Scruton w artykule w "openDemocracy", przedrukowanym w tygodniku "Forum".

19 grudnia 2005, 06:02

W tradycyjnych społeczeństwach posiłek uważany był za wydarzenie towarzyskie, a często także religijne, uświetnione wieloma rytuałami i służące przede wszystkim celebrowaniu poczucia wspólnoty. Dlatego też obyczaje związane z jedzeniem stanowią część naszej samoświadomości, a różnice w sposobie odżywiania się nierzadko odzwierciedlają głębokie dysproporcje w moralności i dążeniach poszczególnych kultur.

Szczególna relacja między ludźmi a jedzeniem znalazła odzwierciedlenie w budowie ich twarzy. Ludzie nie mają kłów ani pazurów. Jedząc, nie przykładają ust do jedzenia, ale podnoszą pożywienie do nich. Usta są jednocześnie organem mowy, a co za tym idzie także rozumu.

Źródło artykułu: WP Wiadomości