Sąd Najwyższy bezprawnie tworzy prawo?
Precedensem, który ustawowo ma być wprowadzony dopiero w nowelizacji ustawy lustracyjnej obecnie rozpatrywanej przez Senat, nazwali prawnicy środowe orzeczenie Sądu Najwyższego, oczyszczające Mariana Jurczyka z zarzutu kłamstwa lustracyjnego. Sąd Najwyższy orzekł, że współpraca Jurczyka z SB nie przynosiła szkody osobom, o których rozmawiał z funkcjonariuszami Służby.
Takim stanowiskiem Sądu Najwyższego jest oburzony profesor Adam Strzembosz. Były prezes Sądu Najwyższego powiedział, że sąd ten nie ma tworzyć nowego prawa, ale powinien stosować prawo istniejące. Profesor ocenia, że wprowadzenie kryterium przydatności dla organów bezpieczeństwa PRL przekazywanych przez kogoś informacji, jest tworzeniem prawa pozaustawowego.
Konstytucjonalista, profesor Stanisław Gebethner również zauważa, że ani obecna ustawa lustracyjna, ani wytyczne Trybunału Konstytucyjnego nie wymieniają szkodliwości czyjegoś działania, jako kryterium uznania kogoś za współpracownika służb specjalnych PRL. Gebethner wyjaśnił, że orzeczenie oznacza odejście od formalnej oceny prawdziwości oświadczeń osób lustrowanych i przeniesienie ciężaru na określenie charakteru i skutków tej współpracy. W ocenie profesora Gebethnera, w zasadnie słuszne jest odejście od czysto formalnej oceny oświadczenia lustracyjnego, choć -jak podkreślił - inna była intencja autorów lustracji. Stanisław Gebethner zaznaczył, że choć w Polsce nie obowiązuje ścisła zasada precedensu, to wyroki Sądu Najwyższego wyznaczają linię orzeczniczą dla sądów niższej rangi.
W czterech procesach przed Sądem Lustracyjnym wykazano, że Marian Jurczyk podpisał zobowiązanie do współpracy i przekazywał SB informacje, co potwierdzają zawarte w jego teczkach dokumenty podpisane przez samego lustrowanego. Sąd Najwyższy uniewinniając w środę Jurczyka, wytknął Sądowi Lustracyjnemu, że w procesach, w których Jurczyka uznano za kłamcę lustracyjnego, nie udowodniono, iż przekazywane przez niego informacje były przydatne SB i komuś zaszkodziły.(ck)
