Rok po "Irackiej Wolności"
Rok temu, 20 marca nad ranem, pierwsze
amerykańskie pociski manewrujące spadły na wybrane cele w
Bagdadzie. USA uznały, że Saddam Husajn nie rozliczył się z broni
masowego rażenia, którą miał zlikwidować na mocy rezolucji ONZ, i
wydały mu wojnę na czele "koalicji chętnych". Operację nazwano
"Iracka Wolność".
Siły koalicyjne liczyły ponad 300 tysięcy żołnierzy. Było wśród nich 155 tysięcy Amerykanów, 45 tysięcy Brytyjczyków, 2 tysiące Australijczyków i 200 Polaków - komandosi z GROM-u i Formozy, żołnierze z pułku chemicznego z Brodnicy i okręt wsparcia logistycznego "Xawery Czernicki". Polscy komandosi razem z Amerykanami na samym początku wojny zapobiegli wysadzeniu terminali naftowych w porcie Umm Kasr.
Wojna zakończyła się szybkim zwycięstwem sił koalicyjnych. Po kilku pierwszych dniach wojska irackie, liczące 390 tysięcy żołnierzy, ale marnie uzbrojone, stawiały słaby opór i pod koniec trzeciego tygodnia wojny oddziały amerykańskie, które atakowały z terytorium Kuwejtu, zajęły Bagdad, oddalony 450 km od granicy kuwejckiej. Kilka dni później prawie bez walki weszły do Tikritu, rodzinnego miasta Saddama Husajna. Saddam i jego pomocnicy zdołali uciec. Do końca kwietnia trwała likwidacja odosobnionych grup oporu. Pierwszego maja prezydent Bush ogłosił zakończenie głównych walk.
Do 1 maja w Operacji Iracka Wolność zginęło 138 żołnierzy amerykańskich i 33 brytyjskich. Straty wojsk irackich ocenia się na 4900-6400 zabitych. Na kilka tysięcy szacuje się liczbę zabitych cywilów.
Chronologia wojny:
20 marca - O godz. 3.33 czasu polskiego pierwszy atak rakietowy na Bagdad. Wieczorem zaczyna się inwazja lądowa od strony Kuwejtu.
21 marca - Oddziały aliantów obejmują kontrolę nad miastem portowym Umm Kasr i strategicznym półwyspem Fau. W katastrofie śmigłowca na północy Kuwejtu giną pierwsi żołnierze sił alianckich; w ramach ofensywy "Szok i przerażenie" Bagdad jest regularnie bombardowany.
22 marca - Oddziały sojuszników zajmują dwa lotniska na zachodzie Iraku. Brytyjczycy rozpoczynają na południu kraju ofensywę na Basrę.
25 marca - Silne burze piaskowe paraliżują ofensywę alianckich sił lądowych, które utknęły w okolicach Nasirii i Karbali także na skutek silnego oporu ze strony Irakijczyków. Prezydent USA George W. Bush występuje do Kongresu o przeznaczenie na wojnę 75 mld dolarów.
28 marca - Amerykańscy komandosi zajmują lotnisko w irackim Kurdystanie i otwierają front północny.
30 marca - Pentagon zaprzecza doniesieniom o trudnościach w utrzymaniu linii zaopatrzenia wojska.
31 marca - Pierwsze starcia oddziałów USA z iracką Gwardią Republikańską na przedpolach Bagdadu.
2 kwietnia - USA rozpoczynają decydującą fazę szturmu na Bagdad. Wojska znajdują się 30 kilometrów od stolicy Iraku.
3 kwietnia - Wojska amerykańskie podchodzą pod międzynarodowy port lotniczy w Bagdadzie.
5 kwietnia - Siły amerykańskie po raz pierwszy dokonują wypadów do centrum Bagdadu.
6 kwietnia - Bagdad zostaje całkowicie otoczony przez oddziały USA. Basra i Karbala w rękach sił koalicji.
7 kwietnia - Żołnierze USA zajmują główny pałac Saddama Husajna w Bagdadzie.
9 kwietnia - Obalenie posągu Saddama w centrum Bagdadu.
10-11 kwietnia - Wsparte przez Amerykanów siły kurdyjskie zdobywają Kirkuk i Mosul na północy kraju.
14 kwietnia - Wojska amerykańskie zajmują Tikrit, rodzinne miasto Saddama.
1 maja - Prezydent George W. Bush ogłasza zakończenie głównych walk.