Historyczne chwile rzadko wyrażają historię, która po nich następuje. Pierwsza konstytucja Europy, ustanawiająca jednego prezydenta, ministra spraw zagranicznych, prokuratora i kto wie, może z czasem nawet jedną wspólną europejską armię, na pewno stanowi cezurę w liczących tysiące lat krwawych dziejach kontynentu. Ale czy rzeczywiście to właśnie ten krok przybliży nas do zjednoczenia Europy?
Po dwóch dniach zażartych sporów, straszenia i czasem bardzo osobistych złośliwości przywódcy 25 państw dobili targu. Pajęczynę unijnych traktatów zastąpić ma jeden wspólny dokument - konstytucja Europy. Niewątpliwy krok w stronę wizerunku jedności. Podkreślmy to słowo: wizerunku. Porozumienie możliwe bowiem było tylko dzięki dziesiątkom kompromisów, łamiących pozorny europejski monolit. Ale tego nie widać na idyllicznym obrazie jedności, jaki prezentowali przywódcy podczas końcowej sesji dla fotografów.
Sygnatariusze z premierem Markiem Belką włącznie za największy sukces swojej dyplomacji uważają wmontowanie do konstytucji mechanizmów hamujących paneuropejskie zapędy. Skomplikowanych instrumentów, mogących przewlekać w czasie i osłabiać znaczenie wszelkich decyzji, dążących do unifikacji podatków, prawa pracy czy finansowania sfery socjalnej - piszą dziennikarze gazety.
![Napięcia na granicach Polski i w relacjach Chiny-USA [SKRÓT DNIA]](https://v.wpimg.pl/OTkzNGY2YDUKGDh0dkltIElAbC4wEGN2Hlh0ZXYBemQTVSguNVc9MRsVYCArRz81HApgNzUdLiQCVTh2dlYmJxsWLz52VyI2Dh5hf21QfDVfHntqbwF5bEZOdiNuHy1gUhtjd20GLG1SSXohb1d5dhY)
