Prof. Karol Modzelewski laureatem nagrody im. Urbańczyka

Prezydent Kwaśniewski nazwał prof. Modzelewskiego "wybitnym człowiekiem Polski", dodając, że uhonorowanie go jest dobrym zwieńczeniem całego ciągu dotychczasowych laureatów nagrody. Z jednej strony jest osobą niezwykle aktywną politycznie, działaczem w najlepszym tego słowa znaczeniu, a równocześnie jest historykiem średniowiecza - powiedział prezydent.

Nagroda im. Urbańczyka jest przyznawana przez Fundację im. Andrzeja Urbańczyka od czterech lat. Jej dotychczasowymi laureatami są: Kazimierz Kutz (2002), prof. Bronisław Łagowski (2003) i Janina Paradowska (2004). Urbańczyk był posłem i rzecznikiem prasowym SLD, dziennikarzem i dokumentalistą. Utonął 7 sierpnia 2001 roku podczas urlopu w Grecji.

W wygłoszonej laudacji wiceprezes Rady Fundacji im. Andrzeja Urbańczyka i prezydent Krakowa, Jacek Majchrowski powiedział, że prof. Karola Modzelewskiego wyróżniono w dowód uznania jego "drogi życiowej i nieprzejednanej postawy wobec zła i nieprawości tego świata, odwagi w głoszeniu własnych poglądów, za które przyszło mu płacić niejednokrotnie wysoką cenę oraz wrażliwości społecznej, wywodzącej się z etosu lewicy".

Podkreślono też u laureata "kulturę polityczną, cechującą się otwartością na odmienne poglądy i przekonania oraz pozycję i autorytet, jaki zdobył uczestnicząc aktywnie w życiu politycznym i debacie publicznej w Polsce ostatniego półwiecza".

Prof. Modzelewski dziękując za przyznanie nagrody nawiązał do aforyzmu Artura Sandauera mówiąc, że w naszych czasach "drożeje i rozum, i odwaga". Zawsze ceniłem odwagę połączoną z rozumem i tym bardziej się zaszczycony tym wyróżnieniem - dodał.

Laureat otrzymał statuetkę autorstwa Bronisława Chromego, która przedstawia stylizowaną postać przemawiającego Andrzeja Urbańczyka. Na statuetce umieszczono napis: "Staram się rozumieć świat i innych ludzi".

Karol Modzelewski (ur. w 1937 r.) jest historykiem, publicystą i działaczem politycznym. Jako współautor (razem z Jackiem Kuroniem) słynnego "Listu Otwartego" z 1964 roku do członków PZPR spędził trzy lata więzienia. W marcu 1968 roku został ponownie aresztowany za organizowanie wystąpień studenckich, sądzony i skazany na 3,5 roku więzienia.

Uczestniczył w powstawaniu "Solidarności" - to on wymyślił nazwę związku. Był internowany po 13 grudnia 1981 roku, został zwolniony w 1984 roku. W latach 1989-1991 był senatorem. Działał początkowo w lewicowej Solidarności Pracy, potem wraz z Ryszardem Bugajem i Aleksandrem Małachowskim współtworzył Unię Pracy, której był "honorowym przewodniczącym". Jest kawalerem Orderu Orła Białego.