Poznaj kolejne gwiazdy na Heineken Open'er Festival

Do tej pory swój występ potwierdzili: Kings of Leon, Arctic Monkeys, Placebo, The Prodigy, Moby, Duffy, Basement Jaxx, Lily Allen, The Kooks, The Ting Tings, Madness, Pendulum, White Lies, Crystal Castles, Santigold, Gossip, Emiliana Torrini, Fat Freddy's Drop, Buraka Som Sistema i Speed Caravan. Do tego grona dołączyli teraz Q-Tip, M83 i Hjaltalín.

Q-Tip to jedna z najważniejszych postaci w historii hiphopu. Przez 10 lat stał na czele kultowej formacji A Tribe Called Quest, a obecnie z powodzeniem promuje swój najnowszy, świetnie przyjęty album solowy. Charakterystyczny, niezwykle płynny styl rymowania nowojorczyka oraz tematyka jego tekstów sprawiły, że jest on uważany za jednego z najważniejszych raperów na świecie, wpisując się w nurt organicznego hiphopu wraz Commonem, The Roots i De La Soul.

W 1988 roku Q-Tip wraz innym raperem Phife Dawgiem i producentem Ali Shaheedem Muhammadem założył grupę A Tribe Called Quest. Okres funkcjonowania tej formacji przypadł na złotą erę gatunku, to wtedy ukształtowały się granice hiphopu, powstało najwięcej kultowych nagrań, a młodzi artyści zwracali szczególną uwagę na dziedzictwo kulturowe, nawiązując w swoich nagraniach do jazzu i funku. Grupa wchodziła w skład nieformalnego kolektywu The Native Tongues wraz z takimi legendami jak De La Soul i Jungle Brothers. Płyty A Tribe Called Quest takie jak "People's Instinctive Travels and the Paths of Rhythm", "The Low End Theory" i "Midnight Marauders" uważane są za kamienie milowe w historii hiphopu. Nie ma osoby, która interesowałaby się tą muzyką i nie znała pochodzących z nich utworów z "Can I Kick It?", "Scenario" i "Electric Relaxation" na czele.

Po zawieszeniu działalności grupy Q-Tip rozpoczął solową karierę. Dwa single "Vivrant Thing" i "Breathe & Stop" podgrzały atmosferę przed wydaniem dobrze przyjętego albumu "Amplified", który zdobył nawet status platynowej płyty.

Q-Tip postanowił nie kontynuować komercyjnego sukcesu i kolejny raz poszedł swoją własną drogą, nie godząc się na żadne kompromisy. Efektem eksperymentów z brzmieniem i stylistyką była płyta "Kamaal The Abstract", która jednak nie została nigdy oficjalnie wydana. Materiał i tak dotarł do wszystkich fanów twórczości Q-Tipa i do tej pory jest otoczony niemal kultem.

Po kilku latach ciszy Q-Tip powrócił w 2008 roku z nowym albumem. Rewelacyjnie przyjęta przez prasę i fanów płyta "The Renaissance" to prawdziwe odrodzenie Q-Tipa jako artysty oraz hiphopu jako gatunku. Album przepełniony jest znakomitymi kompozycjami, w których raperowi towarzyszą takie gwiazdy jak Norah Jones, D'Angelo i Raphael Saadiq. Zgodnie z tym co mówi sam artysta, to właśnie on przywraca nadzieję fanom dobrej muzyki.

M83 to projekt, za którym stoi Anthony Gonzalez. Jest to jeden z bardziej oczekiwanych w Polsce zespołów francuskiej sceny shoegaze. Dzięki unikalnemu połączeniu elektroniki z rockową estetyką M83 osiągnęło szybko status młodych klasyków.

Początkowo Gonzalez tworzył wspólnie z Nicolasem Fromageau, ale drogi muzyków rozeszły się. Muzyka M83 to niczym nie skrępowana celebracja młodości. Mieszając rozmarzoną elektronikę z rockiem i disco Gonzalez przyznaje się do inspiracji muzyką lat 80tych, wymieniając w jednym rzędzie Cocteau Twins, Tears For Fears i Simple Minds.

Producentami jego ostatniego albumu byli Ken Thomas, znany ze współpracy z Sigur Ros, Clinic i Alien Sex Fiend oraz zasłużony na klubowej scenie Ewan Pearson, z którego usług korzystali m.in. Tracey Thorn, Ladytron i The Rapture. Gonzalez odpowiedzialny jest również za remiksy dla takich artystów jak Placebo, Depeche Mode, Bloc Party i Goldfrapp. Mimo tego, że M83 w studiu jest projektem jednoosobowym, to koncerty Gonzaleza otoczonego zaprzyjaźnionymi muzykami są entuzjastycznie przyjmowane przez publiczność. Wystarczy wspomnieć tylko, że Kings of Leon jako support ich brytyjskiej trasy wybrali właśnie M83.

Hjaltalín to siedmioosobowa formacja z Reykjaviku. Jak większość zespołów z Islandii, także Hjaltalín przy użyciu akustycznego instrumentarium tworzy muzykę niezwykłą, ujmującą delikatnością, w której łatwo wyczuć magię wyspy.

Zespół zadebiutował w 2007 roku ciepło przyjętym albumem "Sleepdrunk Seasons". Żeby zobrazować muzykę Hjaltalín można porównać ich do małej orkiestry tworzącej miniaturowe symfonie przy użyciu m.in. wiolonczeli, akordeonu, klarnetu i kontrabasu. W zeszłym roku zespół otrzymał pięć nominacji do Icelandic Music Awards, wygrywając w dwóch kategoriach Best Songwriter i The Brightest Hope, co tylko potwierdza potencjał tkwiący w tym zespole.