Poranne zakłócenia ruchu w warszawskim metrze - mężczyzna skoczył pod pociąg

Do wypadki doszło o godz. 2.30 w nocy. Stacja była nieczynna. Do rana trwały na miejscu prace prokuratorskie.

Zakłócenia w ruchu warszawskiego metra trwały do rana. Pociągi kursowały wahadłowo. Ruch wznowiono po godz. 6.30.

Po prawie pięciu latach od podpisania umowy prace związane z budową II nitki podziemnej kolejki dobiegają końca. W niedzielę centralnym odcinkiem II linii metra, w towarzystwie m.in. dziennikarzy, pojedzie prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz.

Umowę na projekt i budowę centralnego odcinka II linii metra stołeczny ratusz podpisał z włosko-turecko-polskim konsorcjum Astaldi, Gulermak i PBDiM Mińsk Mazowiecki w październiku 2009 r. Koszt inwestycji to 4,17 mld zł.

Pierwsze naziemne prace rozpoczęły się w drugiej połowie 2010 r., a w maju 2012 r. tarcza "Anna" (nosząca imię na cześć księżnej Anny Mazowieckiej) rozpoczęła drążenie tunelu II linii metra.

Pierwotnie planowo, że budowa II linii zakończy się w październiku 2013 r., jednak prace opóźniły się m.in. z powodu zalania terenu budowy stacji "Centrum Nauki Kopernik". W sierpniu 2012 budowniczowie podczas prac natrafili na ciek wodny, teren budowy stacji został zalany, zamknięty został tunel Wisłostrady, a prace naprawcze trwały prawie rok, do czerwca 2013 r.

Centralny odcinek drugiej linii metra o długości ponad 6 kilometrów łączy lewo- i prawobrzeżną Warszawę. Ma siedem stacji. Kolejno od Zachodu na Wschód będą to: "Rondo Daszyńskiego", "Rondo ONZ", "Świętokrzyska", "Nowy Świat - Uniwersytet", "Centrum Nauki Kopernik", "Stadion Narodowy" i "Dworzec Wileński".

Z pierwszą linią metra druga krzyżuje się na stacji "Świętokrzyska".

Na ścianach peronów II linii metra znajdują się grafiki z nazwami stacji. Wygląd ścian opracował światowej sławy polski artysta Wojciech Fangor. Wystrój każdej ze stacji utrzymany jest też w innej kolorystyce.

Stacja "Nowy Świat-Uniwersytet" jest w kolorze fioletowym, i jest to najgłębsza stacja II linii. Ma cztery kondygnacje, a peron znajduje się 23 m pod powierzchnią ziemi ("Centrum" - najgłębsza stacja I linii metra - ma 18 metrów głębokości). Wynika to z geologii Warszawy, dlatego konieczne było poprowadzenia tuneli II linii metra osiem metrów pod dnem Wisły. Na stacji będzie aż 17 schodów ruchomych. Pasażerowie, by dostać się na peron, będą musieli pokonać trzy poziomy schodów.

Drugą najgłębiej położoną stacją II linii podziemnej kolejki jest "Centrum Nauki Kopernik" (19 m pod powierzchnią), która także liczy cztery kondygnacje. Odcinek między stacjami przy Nowym Świecie i na Powiślu jest też najdłuższym na całej nitce II linii metra, i charakteryzuje się największym spadkiem poziomu.

Stacja metra "Centrum Nauki Kopernik", położona w bezpośrednim sąsiedztwie Wisły, ma być chroniona przed zalaniem, np. przy wiosennych roztopach, dzięki temu, że jej wszystkie otwory zostały umieszczone powyżej poziomu rzeki. Jak wyjaśnił rzecznik wykonawcy centralnego odcinka II linii metra Mateusz Witczyński, wyznaczony został najwyższy stan wody w Wiśle w ciągu ostatnich 200 lat, i wszystkie otwory stacji - przede wszystkim hale wejściowe i hale wentylatorów, umieszczone są właśnie powyżej tej granicy.

Pierwsze plany budowy metra w Warszawie powstały już w latach 20. ubiegłego wieku - przypomina na swojej stronie internetowej Metro Warszawskie. Projekt zakładał budowę dwóch krzyżujących się linii: pierwszej, na najbardziej obciążonym kierunku północ - południe, która biegłaby od Pl. Unii Lubelskiej na Muranów, i drugiej, na osi wschód - zachód, łączącej Wolę z Pragą.

W roku 1927 wykonano wiercenia geologiczne, a następnie opracowano projekt przejścia tunelu metra pod budowanym właśnie tunelem średnicowym PKP oraz połączenia stacji metra z Dworcem Głównym. Rozpoczęto również rozmowy z przedstawicielami zachodnich konsorcjów na temat ich udziału finansowego w planowanej budowie, gdyż miasto nie byłoby w stanie samodzielnie udźwignąć takiej inwestycji. Kryzys gospodarczy na początku lat 30. zahamował te działania.

Do prac studialnych nad projektem metra powrócono w roku 1938. Do września 1939 r. opracowano ogólne plany i profile dwóch linii metra, plany skrzyżowań tunelu z siecią wodociągową i kanalizacyjną, wykonano wstępne obliczenia konstrukcji tunelu i skrajni taboru oraz wstępne kosztorysy budowy. Wojna i zniszczenia, które przyniosła, pogrążyły marzenia stolicy o metrze. Także sytuacja polityczna i ekonomiczna w powojennej Polsce sprawiły, że Warszawa na metro musiała czekać kolejne dziesiątki lat. W rezultacie, pierwszy "oficjalny" pociąg wyruszył na gotowy odcinek I linii metra 7 kwietnia 1995 r. Obecnie I linia metra liczy 21 stacji, łącząc Młociny i Kabaty.