"Polscy żołnierze jedli psy i koty"

"Super Express": w księgarniach pojawiła się właśnie pańska nowa książka "Armia. Instrukcja obsługi". Na mnie największe wrażenie zrobiło wyznanie, że nic bardziej nie buduje poczucia wspólnoty między żołnierzami jak wspólnie zjedzony pies lub kot. Ile psów spróbował pan w trakcie służby wojskowej?

Roman Polko: tyle, ile miałem naborów żołnierzy służby zasadniczej do mojej kompanii specjalnej w Dziwnowie i Lublińcu. Zajęcia z tzw. bytowania zakładały także zdobycie pożywienia, a głód i mróz to najlepsi kucharze. Po dwóch dniach w lesie, w środku zimy dżdżownice stają się doskonałą "wkładką" do zupy. Najpierw się jadło, a dopiero potem zastanawiało, co to było.

- Mam nadzieję, że to już uległo przedawnieniu. Podległy mi kontyngent liczył blisko tysiąc żołnierzy i każdy z nich musiał mieć broń i amunicję. Tuż przed odjazdem pierwszego transportu okazało się, że zgodnie z przepisami broń i amunicja powinny być w osobnych, specjalnie zabezpieczonych wagonach. A my mieliśmy ją po prostu przy sobie. Jakoś się udało. Gdybyśmy wtedy robili wszystko zgodnie z regulaminami, kontyngent nigdy nie dotarłby do Kosowa. Zaczynaliśmy po partyzancku, ale szybko udało się zmienić to w dobrze zorganizowaną misję.

- W wojsku absurdów nie brakuje, ale jest ich mniej niż np. w administracji cywilnej. Kiedyś w jednostce mieliśmy kontrolę NIK, która higienę żołnierzy oceniała na podstawie... grafiku kąpieli i przestrzegania przepisu mówiącego o tym, że żołnierz powinien wymieniać przydziałowe gacie raz w tygodniu. Skrzętnemu urzędnikowi nie mieściło się w głowie, że nosili prywatne i sami je prali.

- Utrata wiary w to, że gdzieś wysoko nade mną są przełożeni, którzy wiedzą, co robią i kierują się logiką. Gdy wszedłem na tę "górę", zobaczyłem ludzi oderwanych od rzeczywistości. Gdy w Kosowie ostrzeliwano nasze posterunki, z Polski przyjechała kontrola, która wytknęła, że żołnierz pełniący wartę przy magazynie z bronią ma przy sobie papierosy i zapalniczkę.