Policja nie płaci, bo nie miała wpływu na publikację
To wydawca odpowiada ?za publikację wizerunku osoby, która nie jest już poszukiwana listem gończym.
Barbara S. wraz z mężem była oskarżona o wyłudzenie z banku kredytu. Nie odbierała jednak wezwań, bo przebywała we Włoszech. Dlatego Sąd Okręgowy w Lublinie w 2006 r. wydał za nią europejski nakaz aresztowania (ENA) i wyraził zgodę na publikację jej danych na stronie Komendy Wojewódzkiej Policji w Lublinie. Pod koniec 2007 r. kobieta postanowiła wrócić do kraju i uczestniczyć w procesie. Sąd rejonowy odwołał list gończy i zamienił tymczasowe aresztowanie na poręczenie majątkowe, a 8 stycznia 2008 r. sąd okręgowy odwołał ENA.
Trzy dni później w jednym z dzienników w Lublinie ukazał się artykuł „Trzy tysiące bandytów do wyłapania". Wśród 16 fotografii znalazło się zdjęcie Barbary S. z jej danymi osobowymi. Dziennikarz bronił się, że wszystkie informacje niezbędne do publikacji zaczerpnął ze strony KWP.
Kobieta uznała, że gazeta naruszyła jej dobra osobiste, bo nie była już poszukiwana. Sąd przyznał jej rację. Zobowiązał wydawcę dziennika oraz redaktorów naczelnego i prowadzącego do opublikowania przeprosin i zapłaty 5 tys. zł zadośćuczynienia.
Następnie Barbara S. pozwała Skarb Państwa - komendanta wojewódzkiego policji w Lublinie, żądając 150 tys. zł zadośćuczynienia. Dowodziła, że policja odpowiada za to, że w artykule znalazły się jej dane, bo nie usunęła ich niezwłocznie po uchyleniu ENA. Komendant nie uznał roszczenia. Argumentował, że dane usunął 9 stycznia, następnego dnia po odwołaniu ENA. W dniu publikacji artykułu jej dane nie figurowały już na stronie komendy.
SO w Lublinie oddalił roszczenie. Uzasadniał, że Barbara S. nie udowodniła, że jej dane wykreślono z listy poszukiwanych i usunięto ze strony internetowej KWP później niż 9 stycznia. Biegły stwierdził, że nie może odtworzyć stanu portalu na 8 czy 9 stycznia, bo administrator strony nie zachował jej kopii.
Sąd podniósł, że choć policja, umieszczając jej dane na stronie, udostępniła je też dziennikarzom, to nie decydowała o ich publikacji i o treści samego artykułu. Nadto za naruszenie dóbr osobistych Barbara S. otrzymała już zadośćuczynienie. Szkoda została już zatem naprawiona.
Sąd stwierdził także, że podstawą żądań nie może być sam fakt opublikowania jej danych i wizerunku na portalu KWP, ponieważ była osobą poszukiwaną, przeciwko której został wniesiony akt oskarżenia, a miejsce jej pobytu było nieznane. Dane zostały opublikowane na portalu wyłącznie w kontekście jej poszukiwań, bez komentarza (tak jak zrobiła to gazeta). A skoro odpowiadały prawdzie, to nie naruszały jej dóbr osobistych.
Wyrok utrzymał Sąd Apelacyjny w Lublinie ( sygn. akt I ACa 302/14 ).
