Pogrzeb Danuty Rinn na warszawskich Powązkach
Życie miała pełne piękna i śpiewu, w stanie
wojennym niosła nadzieję, która wzmacniała Polaków w trudnej
sytuacji - powiedział ks. Wiesław Niewęgłowski podczas
pogrzebu Danuty Rinn na warszawskich starych Powązkach.
22.12.2006 | aktual.: 22.12.2006 15:06
Znana piosenkarka i aktorka zmarła we wtorek w wieku 70 lat.
Pamiętają ją wszyscy jako tą, która niosła optymizm, radość, nadzieję poprzez swój śpiew, poprzez te małe arcydzieła, która wpadały do uszu i zostawały w sercu- mówił w homilii wygłoszonej w kościele św. Karola Boromeusza duszpasterz środowisk twórczych.
Przed mszą św. przedstawicielka Kancelarii Prezydenta wręczyła rodzinie zmarłej artystki Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego w 25. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego. Z powodu złego stanu zdrowia Danuta Rinn nie mogła osobiście odebrać odznaczenia podczas uroczystości rocznicowych we Wrocławiu.
Danuta Rinn (ur. 1936 w Krakowie; właściwie Danuta Smykla, później - po mężu Bogdanie Czyżewskim - także Danuta Czyżewska) studiowała na Wydziale Kompozycji krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. W 1963 roku przeniosła się do Warszawy i rozpoczęła karierę piosenkarki. Rok później wyszła za mąż za Bogdana Czyżewskiego, z którym śpiewała w duecie, a po 10 latach rozpoczęła karierę solową.
Śpiewając już solo, występowała m.in. z big-bandami jazzowymi. W latach 1974-1979 współpracowała z warszawskim Teatrem na Targówku. Przez wiele lat współpracowała też z kabaretem Pod Egidą.
Jej najbardziej znane utwory to "Na deptaku w Ciechocinku", "Gdyby choć raz" (oba z Bogdanem Czyżewskim), "Tyle wdzięku".
W 1974 roku otrzymała jedną z nagród Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za piosenkę "Gdzie ci mężczyźni". Została wtedy też Miss Obiektywu imprezy.
Znalazła się w gronie Polaków uhonorowanych prestiżową międzynarodową nagrodą Złoty Mikrofon (1993 r.); jej laureatami byli też m.in. Frank Sinatra, Roy Orbison, Rod Steward czy Mick Hucknall, wokalista zespołu Simply Red.
Występowała na wielu imprezach charytatywnych organizowanych m.in. na rzecz niepełnosprawnych dzieci czy sportowców. W Domu w Skolimowie mieszkała od czterech lat.
Jako aktorka grała w filmach od początku lat 70., m.in. "Zazdrość i medycyna" (1973), "Bilans kwartalny" (1974), "Doktor Murek" (1979), "Kariera Nikosia Dyzmy" (2002). Telewidzowie mogli ją oglądać w polskich serialach, m.in.: "Graczykowie" (1999-2000), "Graczykowie, czyli Buła i spóła" (2001-2002), "Adam i Ewa" (2000- 2001), "Samo życie" (2002-2006), "Niania" (2005-2006).
W okresie stanu wojennego Danuta Rinn śpiewała repertuar patriotyczny. Brała udział w organizowanych przez Muzeum Archidiecezji Warszawskiej recitalach poetyckich. Występowała na imprezach charytatywnych. Śpiewana przez nią pieśń o polskiej husarii była uważana za nieformalny hymn podziemnej "Solidarności", podnoszący Polaków na duchu.