Podziękowanie Wigilijnego Wieczoru
„Człowiek jest dobry, mądry, spokojny…” - powiedział poeta, ale nie zawsze życie pozwala mu takim być. Biolog zrzuci to na geny, psycholog na różnorakie uwarunkowania, a nas przeciętnych ludzi guzik to wszystko obchodzi.
24.12.2003 | aktual.: 24.12.2003 09:22
Patrzymy we własny kociołek genów i uwarunkowań. Patrzymy we własną szafę, w co się ubrać, na własne biurko, czy aby jest tam wystarczająco papierków, aby nas nie wyrzucili z pracy. Robiąc zakupy świąteczne, z przyzwoitości wrzuciliśmy do koszyka dla ubogich kilo cukru, lub mąki, bo taniej wypadnie, a gospodarniej wygląda.
Kliknęliśmy „Pajacykowi” na brzuszek, to nic nas nie kosztuje, a o sponsorów niech martwi się pani Ochojska. Znowu w poczcie przyszły te ściskające serce kartki od fundacji, ale nic nie wyślemy, bo to takie żenujące i w gruncie rzeczy wcale nam się te kartki nie podobają.
- Kochanie, nie zapomniałaś pustego nakrycia na stole? - zapyta troskliwie mąż. "Walnie" dzieciom pouczający tekst o tradycji wolnego miejsca przy stole, podkreślając, że to głównie dla tych, co w podróży, a nie dla tego, co ciągle grzebie w naszym śmietniku. Przez sekundę pomyślimy, kto z rodziny dziś jest sam. Wujo Jurek, ale nic dziwnego. On ma taki okropny charakter i safanduła. Sam sobie winien, że klepie biedę.
Tymczsem, prezenty trzeba położyć pod choinkę, znów za dużo na nie wydaliśmy, może by tak oszczędniej w przyszłym roku, bo przecież nie wiadomo jak potoczą się nasze losy. Precz złe myśli! Świętujemy.
Podziękujmy losowi za ten całokształt uwarunkowań, że jesteśmy zaradni, zdrowi na ciele i duszy (mimo naszych nie do końca szlachetnych myśli, odczuć i uczynków) za nasz dom, naszą pracę.
Poprośmy też Wszechmogące Siły, aby tak trwało, żebyśmy w Wigilijny Wieczór nie musieli pocieszać się myślą, że w tylu domach stoją puste nakrycia przy suto zastawionych stołach i co by było, gdybyśmy tak zapukali do jednych z tych drzwi pytając „Czy może u Państwa jest puste miejsce dla ubogiego?”.
