Objechał Polskę rowerem, by uczcić 100‑lecie Nikiszowca

Do podjęcia tego wyzwania Majerczyka skłoniła.... porażka polskiej reprezentacji piłkarskiej z Niemcami podczas Euro 2008. To był impuls, po tym meczu przegranym 2:0, wstałem z fotela i powiedziałem: "Jadę! Pokażę, że ja potrafię, chociaż mam 55 lat - powiedział.

Majerczyk kupił nowy łańcuch, zębatki i opony do roweru, spakował namiot do sakwy i ruszył w drogę. Postanowił, że rajd będzie jak najbardziej ekstremalny i bez wygód. Dziennie pokonywał ok. 100 km, całą trasę przejechał w 30 dni.

Jak mówi, rowerzystę zawieść mogą trzy czynniki - organizm, psychika i sprzęt. Najmniej zawodny jest sprzęt, tym bardziej, że zawsze można coś dokupić. Najtrudniej było mi jechać w deszczu, który padał przez 3 tygodnie, nieraz był jak tropikalna ulewa. Ten deszcz nużył. Było czasem tak, że już mi się nie chciało - opowiadał.

Najbardziej dramatycznym momentem wyprawy była dla niego jednak chwila, kiedy zgubił notes, w którym zbierał pieczątki, potwierdzające, że faktycznie odwiedził miejscowości na swojej trasie. Znalazł go jednak.

Swoją podróżą Majerczyk chciał uczcić 100-lecie osiedla, w którym urodził się, wychował i obecnie mieszka. To jest moje miejsce, moje gniazdo. Nie chcę tu nic zmieniać - poza jedną rzeczą. Trzeba wyłączyć ten rynek z ruchu, żeby był bardziej przyjazny dla ludzi - podkreślił.

Anna Majerczyk jest dumna z męża. Wiedziałam, że da radę, bo to człowiek, dla którego nie ma problemów, każdy potrafi rozwiązać. Martwiłam się tylko trochę, bo wiedziałam, że jedzie sam - mówiła.

Zdzisław Majerczyk jeździ intensywnie na rowerze od 10 lat, zaczął kilka lat przed emeryturą. Jest szefem miejscowego klubu rowerowego Pozytywnie Zakręceni. Jego członkowie witali go, nie szczędząc gratulacji i wręczając m.in. dwie statuetki rowerzystów.

Budowę osiedla Nikiszowiec rozpoczęła 100 lat temu dla swojej załogi spółka górnicza Georg von Giesche's Erben. Autorami projektu byli architekci Emil i Georg Zillmannowie. Powstałe tuż przy kopalni osiedle miało nie tylko wodę pitną, system pozbywania się fekaliów, oświetlenie elektryczne, a w części mieszkań centralne ogrzewanie, ale także kościół, szkołę, czy barak dla zakaźnie chorych.

Zamieszkane do dziś osiedle składa się z dziewięciu bloków różnej wielkości, zamkniętych pierścieniowo, z elewacjami pokrytymi charakterystyczną czerwoną cegłą. Wewnątrz każdego z nich znajduje się dziedziniec. Choć już teraz to miejsce odwiedza wielu turystów, to skarżą się na brak infrastruktury, np. restauracji i kawiarni. Z okazji 100-lecia w Nikiszowcu odbywa się wiele lokalnych imprez, a także m.in. I Światowy Zjazd Nikiszowian.