Obchody 62. rocznicy wyzwolenia obozu na Majdanku

W uroczystości wzięli udział byli więźniowie obozu, kombatanci, przedstawiciele władz wojewódzkich i samorządowych.

Dyrektor Muzeum na Majdanku Edward Balawejder podkreślił, że były obóz na Majdanku jest nie tylko miejscem pamięci, ale też miejscem wychowania. Majdanek musi wołać o szacunek między ludźmi. Powinien być miejscem kształtowania relacji międzyludzkich opartych na wzajemnej akceptacji, uznaniu niezbywalnych praw do własnej religii, narodowości, kultury. To teraz podstawowe przesłanie z tego miejsca- powiedział.

W obozie koncentracyjnym na Majdanku w latach 1941-1944 hitlerowcy wymordowali, według różnych szacunków, od około 80 tys. do 230 tys. ludzi kilkudziesięciu narodowości. Więźniowie obozu umierali z głodu, wycieńczającej pracy, ginęli w komorach gazowych i masowych egzekucjach.

Likwidację obozu Niemcy rozpoczęli w marcu 1944 r., kiedy liczyli się już z możliwością klęski. Na Majdanku znajdowało się wtedy 5800 więźniów. Część z nich wywieźli do innych obozów, pozostałych rozstrzeliwali, a ich ciała palili. W lipcu, likwidując w pośpiechu obóz, dokonywali masowych egzekucji, niszczyli dokumenty, podpalili budynek krematorium.

Były więzień obozu Zdzisław Badio był na terenie obozu tuż po jego wyzwoleniu. Byłem tu już nie jako więzień. Widziałem jak jeszcze się paliły baraki, jak leżały ciała przy krematorium. I płacz ludzi. Tu zjechało wiele osób, prawdopodobnie rodzin, szukali swoich bliskich i znajomych, którzy tu zginęli- relacjonował.

Załoga SS opuściła Majdanek zanim dotarły tu w nocy z 22 na 23 lipca 1944 r. oddziały radzieckie. Wolność odzyskało ok. tysiąca jeńców radzieckich oraz chłopów ze spacyfikowanych wsi Lubelszczyzny.

Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Lublina część terenu obozu zajęła formująca się II Armia Wojska Polskiego, druga część należała do Armii Radzieckiej. Umieszczano tu jeńców niemieckich, skąd sukcesywnie wysyłano ich do obozów w głąb Związku Radzieckiego. Jedno z pól hitlerowskiego obozu przejęło NKWD - więziono tu oficerów i podchorążych Armii Krajowej oraz Batalionów Chłopskich uznanych za wrogów politycznych, których potem wywieziono do łagrów sowieckich.