Kraków w żałobie. Nie żyje dziennikarka TVP
W nocy z niedzieli na poniedziałek odeszła Maria Osterwa-Czekaj, dziennikarka krakowskiego ośrodka Telewizji Polskiej, działaczka społeczna, reportażystka. Była córką wybitnego aktora, Juliusza Osterwy. Miała 82 lata.
13.08.2024 | aktual.: 13.08.2024 18:47
Urodzona 26 października 1942 roku w Krakowie, Maria Osterwa-Czekaj była córką sławnego aktora i reżysera teatralnego, Juliusza Osterwy. W rodzinie była czule nazywana "Matadorkiem", chociaż na chrzcie otrzymała imiona Maria Taddea Dorota. W jej żyłach płynęła krew arystokratyczna dzięki dziadkom – księciu Pawłowi Janowi Sapiehy, bratu kardynała Adama Sapiehy, oraz Matyldzie Windisch-Graetz.
Edukację muzyczną na wiolonczeli rozpoczęła w krakowskiej podstawowej szkole muzycznej, a edukację średnią kontynuowała w Liceum Sióstr Niepokalanek w Szymanowie. Początkowo podjęła także studia architektoniczne na Politechnice Krakowskiej, by ostatecznie uzyskać wykształcenie wyższe na Wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, gdzie do 1981 roku pracowała jako asystentka profesora Andrzeja Pawłowskiego.
Jej życie prywatne związane było z architektem Jackiem Bronisławem Czekajem, za którego wyszła za mąż 16 września 1966 roku w Krakowie. Mieli dwoje dzieci: Jakuba Krzysztofa (ur. 4 czerwca 1968 r.) i Matyldę Marię (ur. 5 czerwca 1972 r.).
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Odeszła znana krakowska dziennikarka
Maria Osterwa-Czekaj przez lata pracowała jako dziennikarka i reżyserka filmów dokumentalnych w Telewizji Polskiej w Krakowie, gdzie pozostała aktywna zawodowo aż do 2000 roku. Była autorką scenariuszy i reżyserką filmów "Wierzyć w pamięć" (1994) i "Człowiek, który znał Edith Stein" (1994). Współpracowała przy realizacji filmu "Orlęta" (2002).
Aktywność społeczna i polityczna Marii Osterwy-Czekaj była szeroko znana. W okresie stanu wojennego angażowała się w działania Komisji Hutników Solidarność w hucie im. Lenina oraz współpracowała z tzw. Bunkrem w kościele w Mistrzejowicach (pomagała przy wydawaniu druków i wydawnictw podziemnych, organizowała przyjazdy do Krakowa dziennikarzy i zagranicznych gości). Brała udział w organizacji kampanii wyborczej Komitetu Obywatelskiego NSZZ "S" w 1989 roku, a w latach 1990-91 przyczyniła się do odrodzenia samorządu w Krakowie, pracując w Biurze Kongresowym Urzędu Miasta.
Do 2011 roku pełniła także funkcję zastępcy prezesa zarządu Fundacji Książąt Czartoryskich, z której została odwołana 13 lipca 2011 roku przez księcia Adama Karola Czartoryskiego, fundatora i prezydenta Rady Fundacji Książąt Czartoryskich.
Krakowskie instytucje kulturalne i edukacyjne pożegnały zmarłą dziennikarkę we wzruszających wpisach.
