Newton wygrał z Einsteinem
Izaak Newton, fizyk, matematyk i teolog z
XVII wieku, ma większe znaczenie w dziejach ludzkości i nauki niż
Albert Einstein, twórca teorii względności - wynika z
opublikowanego w Londynie sondażu Królewskiego Towarzystwa
Naukowego.
W sondażu wzięło udział 345 naukowców - członków Royal Society i ponad 1.300 zwykłych ludzi, którzy mieli odpowiedzieć na pytanie, kto - wziąwszy pod uwagę ówczesny stan wiedzy - ma większy wkład w naukę i czyje osiągnięcia bardziej przysłużyły się ludzkości.
Naukowcy z Royal Society opowiadali się za Newtonem, który odkrył prawo powszechnego ciążenia, i za Einsteinem, twórcą teorii względności. Zwolennicy Einsteina podkreślali, że jego teoria umożliwia naukowe dociekania nad stworzeniem świata, istnieniem światów równoległych i badania astrofizyczne.
Einstein (1879-1955), jeden z największych fizyków-teoretyków naszych czasów, odrzucił pojęcie czasu absolutnego, co spowodowało rewolucję w nauce. Udowodnił matematycznie istnienie atomów. Jest twórcą szczególnej i ogólnej teorii względności, współtwórcą kwantowo-korpuskularnej teorii światła i fizyki statystycznej. Laureat Nagrody Nobla w 1921 roku.
Ogólna teoria względności, ogłoszona w 1916 roku, poddała rewizji obowiązujące do tej pory w nauce prawa grawitacji. Wyjaśniała nie tylko znane z obserwacji fakty, ale także przepowiadała nowe. Jednym z nich było zjawisko zakrzywienia promienia świetlnego, potwierdzone w roku 1919 przez uczonych obserwujących zaćmienie Słońca. Od tego momentu datuje się światowa sława Einsteina.
W czasie II wojny światowej popierał prace zmierzające do budowy bomby atomowej. Po wojnie uznał, że dalsza rozbudowa broni jądrowej zagraża istnieniu ludzkości, przed czym nieraz publicznie ostrzegał.
Newton (1642-1727), angielski matematyk, fizyk, alchemik i teolog, za życia został uznany za geniusza, a oddawana mu przez społeczność naukową cześć nie zmalała do dziś. Kiedy rozpoczynał swoje prace naukowe, wiedza o świecie fizycznym była bardzo uboga. Stworzył podstawy intelektualne nowoczesnej fizyki.
Położył podwaliny pod współczesną fizykę i analizę matematyczną, a także ogólną metodologię nauk doświadczalnych (formułując m.in. cztery zasady metody naukowej). Sformułował trzy słynne prawa dynamiki oraz prawo powszechnego ciążenia, przyczynił się do rozwoju optyki i analizy widmowej (to on dokonał rozszczepienia światła białego), wynalazł rachunek różniczkowy i całkowy (równolegle i niezależnie od Leibniza), stworzył podstawy rachunku wariacyjnego.