Naukowcy badający Atlantyk odkryli nowe gatunki organizmów

Międzynarodowy zespół ekspertów podsumowuje zorganizowaną w kwietniu, 20-dniową ekspedycję 28 naukowców z 14 państw. Badanie prowadzono w wodach tropikalnych pomiędzy wschodnim wybrzeżem USA a Grzbietem Środkowoatlantyckim.

Badano m.in. morski plankton - drobne, unoszące się biernie w wodzie organizmy, zarówno roślinne, jak i zwierzęce (począwszy od stosunkowo dużych krewetek i meduz, na pierwotniakach skończywszy).

Naukowcy spenetrowali słabo zbadane wody na głębokości 1-5 km, gdzie nie dociera światło. Większość form życia morskiego, także łowiska, znajduje się do kilometra pod powierzchnią wody - zauważył kierownik naukowy wyprawy z Woods Hole Oceanographic Institution w USA, Peter Wiebe.

Badanie wykazało zaskakującą obfitość gatunków nawet na tak dużych głębokościach. Do odławiania zooplanktonu wykorzystano specjalne sieci. Wśród tysięcy odłowionych gatunków zooplanktonu znaleźliśmy prawdopodobnie 10-20 całkiem nowych gatunków - podsumował Wiebe.

Pośród odłowionych ryb naukowcy znaleźli nowy typ idiakanta (ryby wężorokształtnej o zębach przypominających sztylety) i długiego na 20 cm chiasmodona. To zwierzę o rozbudowanej żuchwie jest wyposażone w narząd świetlny, służący do wabienia ofiar.

Badania przeprowadzone w czasie ekspedycji pomogą określić przyszłe zmiany w oceanach związane z ociepleniem.

Większość naukowców uznała, że ociepleniu winne jest nagromadzenie w atmosferze gazów cieplarnianych (np. dwutlenku węgla). Od czasu rewolucji przemysłowej emituje je człowiek - jego elektrownie, pojazdy i fabryki.

Oceany absorbują ogromne ilości dwutlenku węgla. Proces ten zakwasza jednak wody. Takie nagromadzenie kwaśnych związków węgla może zagrozić części mieszkańców mórz, np. krabom (trudniej im będzie wytwarzać pancerze) czy ostrygom (budującym wapienne skorupki).

Dwutlenek węgla jest wykorzystywany przez plankton roślinny, a transportowany w głębiny - za pośrednictwem zooplanktonu, który codziennie przemieszcza się od powierzchni w głąb morza nawet na odległość 0,5 km.

Wiele gatunków zooplanktonicznych zjada codziennie ilość planktonu roślinnego (głównie sinic, zielenic i wiciowców) odpowiadającą własnej wadze.

Naukowe wyniki ekspedycji zostaną wykorzystane w projekcie "spisu powszechnego życia w oceanach" (Census of Marine Life). Zaplanowany na 10 lat spis rozpoczęto w 2000 r.