Na Powązkach pochowano Wojciecha Siemiona

Wojciech Siemion zmarł 24 kwietnia po wypadku drogowym. Miał 81 lat.

W kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Starych Powązkach odbyła się żałobna msza św. w intencji Wojciecha Siemiona. Aktora żegnali - obok rodziny i przyjaciół zmarłego - artyści warszawskich teatrów, m.in. Irena Karel, Ignacy Gogolewski, Radosław Piwowarski.

Na mszę przybyli także mieszkańcy Warszawy i okolic, m.in. ubrana w stroje folklorystyczne młodzież szkolna z gimnazjum im. Józefa Chełmońskiego w Józefinie pod Warszawą.

Liturgii żałobnej przewodniczył pomocniczy biskup łowicki ks. Józef Zawitkowski, który w homilii wspominał postać Wojciecha Siemiona i jego zasługi dla polskiej kultury. - Zostało nam twoje "Zezowate szczęście" - wspominał ze wzruszeniem biskup. Przeczytał także fragment wiersza Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego "Notatki z nieudanych rekolekcji paryskich".

- Byłeś człowiekiem skrzydlatych słów, a słowa są ziarnem, Wojtku trzeba siać, by ziarna nie obumierały - mówił hierarcha.

- Wojtku czcigodny, "powtarzaj stare zaklęcia ludzkości, bajki i legendy, bo tak zdobędziesz dobro, którego nie zdobędziesz. (...) Bądź wierny, idź". A wy zostańcie z Bogiem, kochane ludziska - zakończył homilię słowami poety Zbigniewa Herberta bp Zawitkowski.

Uroczystości żałobne uświetnił warszawski chór Vars Cantabile, który wykonał m.in. utwory "Ojcze nasz" Stanisława Moniuszki, "Largo" Georga Fryderyka Heandla i "Laudate Dominum" Wolfganga Amadeusza Mozarta. W kościele zagrano także "Sonatę Księżycową" Ludwiga van Beethovena.

Utwory Chopina, m.in Preludium Deszczowe, mazurka i nokturn wykonali uczniowie z zespołu szkół muzycznych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie.

Po mszy św. trumna z ciałem Wojciecha Siemiona została przewieziona na Cmentarz Wojskowy na Powązkach, gdzie artysta zostanie pochowany w Alei Profesorskiej. Po pogrzebie przyjaciele i rodzina zmarłego spotkają się w Petrykozach, gdzie Siemion mieszkał i gdzie stworzył muzeum kultury polskiej. Był wielkim miłośnikiem i kolekcjonerem sztuki.

- To był człowiek orkiestra. Wszystko potrafił. Był bez reszty oddany teatrowi, niezwykle dbał o język polski, uwielbiał recytować poezję, w ostatnim czasie m.in. "Fortepian Chopina" Norwida - powiedziała przed mszą św. krewna zmarłego, Halina Piwowarska, z którą Siemion tworzył warszawski teatr Stara Prochownia. - W ciągu ostatnich 40 lat był też fantastycznym pedagogiem. Przez jego ręce przeszło wielu aktorów - podkreśliła.

Wojciech Siemion urodził się 30 lipca 1928 r. w miejscowości Krzczonów koło Lublina. Jako aktor teatralny zadebiutował w 1946 r. w "Krakowiakach i góralach" Wojciecha Bogusławskiego na scenie Teatru Miejskiego w Kaliszu. W 1951 r. ukończył studia w warszawskiej PWST. W filmie wystąpił po raz pierwszy w 1951 r., w roli ucznia szkoły morskiej w "Załodze" Jana Fethke.

Do jego znanych kreacji należą role w filmach: "Zezowate szczęście" Andrzeja Munka (1960) - w którym zagrał antypatycznego urzędnika, personalnego Kacperskiego, "Jutro premiera" Janusza Morgensterna (1962) - gdzie wcielił się w inspicjenta Józia, a także "Skąpani w ogniu" Jerzego Passendorfera (1963), "Barwy walki" Passendorfera (1964), "Salto" Tadeusza Konwickiego (1965), "Kierunek Berlin" Passendorfera (1968), "Poszukiwany poszukiwana" Stanisława Barei (1972), "Ziemia obiecana" Andrzeja Wajdy (1974), "Nie ma róży bez ognia" Barei (1974), "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz" Barei (1978), "Przedwiośnie" Filipa Bajona (2001) - w którym zagrał służącego Maciejunia, oraz "Ubu król" Piotra Szulkina (2003).

Filip Bajon, który przypomniał w rozmowie z Polską Agencją Prasową swoją współpracę z Wojciechem Siemionem na planie filmu "Przedwiośnie", powiedział, że "Siemion był aktorem wyjątkowym, oryginalnym, jednym z najciekawszych na polskiej scenie".