Modlimy się tam, gdzie jest ciepło
Krakowianie dobrze wiedzą, w których kościołach nie żałuje się na ogrzewanie. Tam też zimą przychodzą się modlić. Proboszczowie, by nie tracić wiernych, muszą się nieźle nagłowić, skąd wziąć pieniądze, by ich parafianie nie marzli. Z problemem borykają się sami, nie dostają na ten cel żadnych środków z kurii. Gdy tylko temperatura spadnie poniżej zera, wierni przenoszą się do tych kościołów, gdzie jest cieplej.
Weszłam pomodlić się do kościoła na Kazimierzu i w ciągu kilku minut dosłownie skostniałam - opowiada Agata Rojkowska z Podgórza. - Poszłam więc do Mariackiego, bo wiem, że tam jest ciepło - dodaje. Nic dziwnego - proboszcz bazyliki Mariackiej wydaje w sezonie 100-150 tys. złotych na ogrzewanie. Świątynia jest solidnie zabezpieczona przed zimnem. Temperaturę podnoszą kurtyny z dmuchawami z ciepłym powietrzem przy drzwiach (każda kosztuje 7-10 tys. złotych) i nowoczesne elektryczne piece. Są bezpieczne dla zabytków, ale droższe niż ogrzewanie gazowe - przyznaje infułat Bronisław Fidelus.
Nawet tak bogate parafie jak Mariacka muszą jednak oszczędzać: w tygodniu grzeje się tylko w kaplicach, gdzie przenosi się odprawianie mszy. A i tak wiernych w bazylice zimą jest więcej niż gdzie indziej. Rzeczywiście, przybywa ich trochę - przyznaje infułat Fidelus. Prawda jest taka, że grzać się opłaca. Większa liczba osób podczas mszy to automatycznie wyższa ofiara. A to jedyne źródło, z którego finansuje się ciepło w kościołach. Rachunki pochłaniają 80 proc. dochodów z tacy. Migracje parafian w okresie zimowym zaobserwował też ks. Stanisław Podziorny, proboszcz kościoła św. Józefa na os. Kalinowym. Przychodzą do nas, bo nikt nie lubi się modlić w zimnie - mówi. Świątynia została zbudowana niedawno, więc posiada nowoczesną izolację. Ściany są dodatkowo zabezpieczone styropianem włożonym między cegły. - To taki większy termos. Niestety, przez to mamy problem z echem podczas mszy - tłumaczy ksiądz. Nawet przy takiej izolacji trzeba płacić i to niemało - około 4 tysięcy zł miesięcznie zimą. Latem ponad
tysiąc zł za tzw. gotowość grzewczą. A gdy przekroczą limit energii, cena wzrasta trzykrotnie.
Podobne kwoty za ogrzewanie musi wpłacać parafia św. Szczepana. Jej proboszcz przyznaje, że zalega czasem z opłatami. Najważniejszy jest dla nas człowiek, nie może marznąć - tłumaczy ks. Andrzej Waksmański. Wiele krakowskich świątyń nie może sobie pozwolić na efektywniejsze ogrzewanie. W kościele św. Szczepana znajduje się np. bardzo cenna polichromia. System ocieplania musi być dla zabytku bezpieczny. Parafia zainwestowała i kupiła drogie ogrzewanie gazowe. Wentylator jest w nim tak głośny, że nie można go włączać podczas mszy. Grzejemy więc przed i po - mówi Waksmański. - Nie jest tak nagrzane jakbyśmy chcieli. Dlatego niektórzy wierni "odpływają" w zimie, bo mówią, że im chłodno. Ciepłe ławki mogą znaleźć w kościele św. Floriana. Mamy dobrą izolację - mówi proboszcz Jan Czyrek. - Papa paroprzepuszczalna, na to wełna mineralna- wylicza. Przyznaje jednak, że nawet takie zabezpieczenia nie uchronią od zimna w czasie dużego mrozu - wtedy temperatura w środku może spaść do 34 stopni. Za ogrzewanie
elektryczne parafia płaci kilkadziesiąt tysięcy w sezonie. Parafie wydają w zimie prawie wszystkie swoje dochody z tacy na ogrzewanie. Ks. Jan Kabziński, ekonom kurii, mówi, że to jedyna metoda. To proboszczowie muszą sami dbać o to, by utrzymać kościół i zapewnić ciepło wiernym.
Ogrzewanie wiernych 80 procent środków pochodzących z tacy, kościoły wydają w sezonie grzewczym na ogrzewanie. Proboszcz bazyliki Mariackiej płaci zimą za ciepło od 100 do 150 tys. zł. W innych parafiach rachunki wynoszą kilkadziesiąt tysięcy. By podnieść temperaturę, księża instalują w kościołach nowoczesne piece, dmuchawy, izolują pomieszczenia styropianem, włożonym między cegły. Marta Paluch