Mia Farrow kończy 60 lat

Maria de Lourdes Villiers Farrow urodziła się 9 lutego 1945 r. w Los Angeles w rodzinie aktorskiej. Debiutowała w 1959 r. niewielką rolą w wyreżyserowanym przez ojca filmie pt. "John Paul Jones". Potem grała w serialach telewizyjnych "Peyton Place" (1964) i "Johnny Belinda" (1967). Jako "najbardziej obiecująca debiutantka" w 1965 r. otrzymała Złoty Glob, później wielokrotnie była do tej nagrody nominowana.

Rok 1968 był przełomowy w karierze Farrow. Zagrała w thrillerze psychologicznym Jasepha Loseya "Secret Ceremony", z Elisabeth Taylor. Wtedy też powstał film "Dziecko Rosemary" Romana Polańskiego. Kreacja Farrow przyniosła jej wielki uznanie. Ulice zapełniły się dziewczynami ostrzyżonymi i ubranymi jak bohaterka filmu, Rosemary Woodhouse.

Dustin Hoffman był jej partnerem w "Johnie i Mary" (1969) Petera Yatesa, opowieści o niezdecydowaniu i obawach związanych z miłością. W roli Belindy, bohaterki filmu "Follow me" (1972) Carola Reeda, zdobyła uznanie jury Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w San Sebastian, otrzymując nagrodę dla najlepszej aktorki. W "Wielkim Gatsbym" (1974) Jacka Claytona zagrała Daisy. Występowała też w "Dniu weselnym" (1978) Roberta Altmana.

W 1968 r. zakończyło się trwające dwa lata małżeństwo Mii z Frankiem Sinatrą. W 1970 r. poślubiła kompozytora i dyrygenta Andre Previna, z którym ma trzech synów. Po rozwodzie z Previnem przeżyła krótki romans ze Svenem Nykvistem, autorem zdjęć do filmów Ingmara Bergmana.

Na początku lat 80. Farrow związała się z Woody Allenem. Ich pierwszy wspólny film to "Seks nocy letniej" (1982). W kolejnym filmie Allena "Zelig" (1983) zagrała zabawną intelektualistkę, a w "Danny Rose z Broadwayu" (1984) wystąpiła w roli dziewczyny gangstera. "Purpurowa róża z Kairu" (1985) to opowieść o wrażliwej kobiecie, która przekracza granice między fantazją i rzeczywistością. Podobny motyw pojawia się w filmie "Alice" (1990). W "Hannah i jej siostry" (1986) zagrała zdradzaną żonę. Pozostałe filmy duetu Allen-Farrow to: "Wrzesień" (1987), "Dni radia" (1987), "Inna kobieta" (1988), "Opowieści nowojorskie" (1989), "Mgła i cienie"(1991) oraz "Mężowie i żony" (1992).

Farrow i Allen tworzyli rodzinę zastępczą dla wielu adoptowanych dzieci, niektórych z krajów Trzeciego Świata. W sumie opiekowali się 14 adoptowanych dzieci. Sielanka skończyła się, gdy w połowie lat 90. wyszedł na jaw romans Woody Allena z ich przybraną córką Soon-Yi.

We "Wdowach" (1994) Johna Irvinga Farrow zagrała skrzywdzoną, pozornie pogodzona z losem kobietę. Pod koniec lat 90. coraz częściej zaczęła występować w filmach telewizyjnych.